ΨΑΡΑΔΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (1921) - Εμμανουήλ Στυλιανού Λυκούδη

Σκληρόδετο βιβλίο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Κατάσταση καλή / αποδεκτή.
ΨΑΡΑΔΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Η ΨΑΡΙΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΜΑΣ
Συγγραφέας: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΛΥΚΟΥΔΗΣ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΣΙΣ "ΑΓΚΥΡΑΣ"
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1921
Σελίδες: 158
Διαστάσεις: 16,5 Χ 12
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΤΟ ΚΑΜΑΚΙ
ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙΔΙ
ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ ΜΕ ΚΑΘΗΤΗ (Ή ΧΑΝΙΚΟ)
ΜΕ ΤΗ ΣΥΡΤΗ
ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΓΑΔΙ
ΤΡΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΑΤΑΡΙΔΕΣ
ΜΕ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ
Ο ΚΥΟΥΡΤΟΣ
ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΨΑΡΕΥΜΑ
ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΤΙΚΟΥ
ΤΟ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΙ
Ο ΣΚΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ ΤΟΥ - Η ΛΑΜΠΕΝΑ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑΙΣ ΒΡΑΔΥΕΣ - ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΙΟΥ
Η ΠΙΝΝΑ
ΨΑΡΕΥΜΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟΥ ΨΑΡΙΟΥ - ΧΙΛΙΑ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ ΜΕΤΡΑ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
---
O Εμμανουήλ Λυκούδης (1849 - 13 Οκτωβρίου 1925) ήταν Έλληνας νομικός και λογοτέχνης.
Γεννήθηκε το 1849 στο Ναύπλιο. Πατέρας του ήταν ο Στυλιανός Λυκούδης, κερκυραίος από από παλιά βυζαντινή οικογένεια και μητέρα του η Μαρία Κυδωνάκη-Καλλέργη από την Κρήτη. Φοίτησε σε σχολεία στη Χαλκίδα και στον Πειραιά και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1872 αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο δικαστικό κλάδο και υπηρέτησε στην Ερμούπολη, στην Άμφισσα και στο εφετείοΑθηνών. Ήταν υποστηρικτής του Χαριλάου Τρικούπη. Το 1890 με πρόταση του πήρε μέρος στη σύνταξη του σερβικού εκλογικού συστήματος. Από το 1896 έως το 1905 ήταν νομικός σύμβουλος του κράτους και της Εθνικής Τράπεζας ως το τέλος της ζωής του. Μετά την παραίτηση του από το δημόσιο τομέα άσκησε τη δικηγορία ως το 1917. Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος και επιφυλλιδογράφος με πολλά περιοδικά και εφημερίδες και πραγματοποίησε οικονομικές και νομικές μελέτες
Ήταν παντρεμένος με τη Δήμητρα Μπάλτση. Απέκτησε δύο παιδιά, τον αντιναύαρχο και ακαδημαϊκό Στυλιανό και τη Μαρία που παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Μιαούλη. Πέθανε στην Αθήνα το 1925 από αρρώστια του ουροποιητικού συστήματος.
Ο Εμμανουήλ Λυκούδης ανήκει στους πεζογράφους της λεγόμενης λογοτεχνικής γενιάς του 1880. Έγραψε κείμενα κυρίως στην καθαρεύουσα και σε μια συντηρητική δημοτική. Ήταν μέλος και πρόεδρος το 1875 του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός. Το μεγαλύτερο μέρος του αφηγηματικού του έργου δημοσιεύτηκε στα έντυπα με τα οποία συνεργάστηκε. Άρχισε να το εκδίδει μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του. Το 1923 τιμήθηκε με το Εθνικόν Αριστείον των Γραμμάτων και των Τεχνών
Το έργο του κινείται στα ευρύτερα πλαίσια της ελληνικής ηθογραφικής παραγωγής, με τη διαφορά πως τοποθετεί τη δράση των έργων του σε αστικό περιβάλλον. Όλα του τα έργα είναι γραμμένα με επιμέλεια αλλά είναι ψυχρά και χωρίς πνοή. Κυριαρχούν τα ανθρωπιστικά αισθήματα, η συμπάθεια του συγγραφέα προς τους ήρωές του και το πεσιμιστικό πνεύμα.
Έργα του:
Διηγήματα 1920
Κίμων Ανδρεάδης - Οι νεμρώδ της Λαυρεωτικής 1920
Το σπητάκι του γιαλού. Ι. Ν. Σιδέρης, χ.χ. (1920)
Οδοιπορικαί εντυπώσεις και αναμνήσεις - Ανάλεκτα 1920
Σελίδες· Ποικίλα 1921
Γύρω εις τον τόπον μας - Διηγήματα 1921
Ψαράδικες ιστορίες 1921
Αλήθειαι συκοφαντούμεναι ως παραδοξολογίαι 1922
Το κυνήγι· Κυνηγετικες ιστορίαις 1922
Νέα Διηγήματα χ.χ.
Διάττοντες (μετά θάνατον) 1929