ΔΗΜΩΔΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ (1898) - Υπό Ι. Σκαλτσούνη

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Καλή κατάσταση. 
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
ΔΗΜΩΔΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ
Συγγραφέας: ΥΠΟ Ι. ΣΚΑΛΤΣΟΥΝΗ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΝΕΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1898
Σελίδες: 408
Διαστάσεις: 23 Χ 16,5
ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Προλεγόμενα
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ
Θρησκεία και Επιστήμη
ΚΕΦ. Α΄. Περί ψυχής. Γενικαί σκέψεις
ΚΕΦ. Β΄. Περί ψυχής. Ανάλυσις νοητικών δυνάμεων
ΚΕΦ. Γ΄. Περί ψυχής. Ανάλυσις των βουλητικών του ανθρώπου δυνάμεων
ΚΕΦ. Δ΄. Περί ψυχής. Μελέται περί της ανθρωπίνης προσωπικότητος
ΚΕΦ. Ε΄. Θρησκευτικαί πεποιθήσεις φυσιοδιφών
ΚΕΦ. ΣΤ΄. Οι ιατροί και αι θρησκευτικαί πεποιθήσεις
ΚΕΦ. Ζ΄. Η Ζωή
ΚΕΦ. Η΄. Η θεωρία του Δαρβίνου περί γενέσεως του ανθρώπου
ΚΕΦ. Θ΄. Βιολογικοί νόμοι
Συμπέρασμα του πρώτου μέρους
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
Δημώδης απολογητική του Χριστιανισμού
ΚΕΦ. Α΄. Περί πίστεως εν γένει
ΚΕΦ. Β΄. Περί πίστεως εν σχέσει προς τον πρακτικόν και ηθικόν βίον
ΚΕΦ. Γ΄. Περί θρησκευτικής πίστεως
ΚΕΦ. Δ΄. Περί χριστιανικής πίστεως
ΚΕΦ. Ε΄. Τα Ευαγγέλια
ΚΕΦ. ΣΤ΄. Τα Ευαγγέλια και η Κρητική σχολή
ΚΕΦ. Ζ΄. Τα Ευαγγέλια και αι Επιστολαί του Παύλου
ΚΕΦ. Η΄. Περί του Ακαταλήπτου της θείας ενανθρωπήσεως
ΚΕΦ. Θ΄. Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου
ΚΕΦ. Ι΄. Τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λελάληκα ὑμῖν πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστι
ΚΕΦ. ΙΑ΄. Η επί του Όρους Διδαχή
ΚΕΦ. ΙΒ΄. Η κατά Χριστόν αγάπη
ΚΕΦ. ΙΓ΄. Υιός ανθρώπου
ΚΕΦ. ΙΔ΄. Ηθική διαμόρφωσις εν τη αγάπη και τη πίστει εις την προσωπικότητα του Ιησού
ΚΕΦ. ΙΕ΄. Οι πρώτοι αιώνες της εγκαταστάσεως του Χριστιανισμού
ΚΕΦ. ΙΣΤ΄. Ο νεώτερος κατά του Χριστιανισμού διωγμός
ΚΕΦ. ΙΖ΄. Η χριστιανική πίστις και η επιστήμη εν Γαλλία
ΚΕΦ. ΙΗ΄. Ο Θρίαμβος του Χριστιανισμού κατά τον ΙΘ΄ αιώνα
Συμπέρασμα
---
Ο Ιωάννης Σκαλτσούνης (1821 -1905) ήταν νομομαθής, λόγιος και βουλευτής από την Κεφαλλονιά.
Γεννήθηκε στο Ληξούρι. Σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και εργάστηκε σε διάφορες ιταλικές πόλεις και στην Κωνσταντινούπολη. Στη διάρκεια της Κρητικής Επανάστασης (1866-1869) υπήρξε μέλος της Κεντρικής υπέρ των Κρητών Επιτροπής που ενίσχυε τους επαναστάτες με χρήματα και εφόδια και το 1880 του ανατέθηκε η σύνταξη της Κρητικής Νομοθεσίας. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε βουλευτής Κεφαλληνίας στην ελληνική βουλή. Πέθανε το 1905 στα Χανιά.