ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ: ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ - Φώτης Κόντογλου

Μαλακό εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα
Πλούσιο φωτογραφικό υλικό στο τέλος του βιβλίου.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ 
ΡΑΦΑΗΛ - ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΕΙΡΗΝΗΣ
Συγγραφέας: ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ "ΑΣΤΗΡ"
Έτος εκδόσεως: χ. χ. - 10η έκδοσις
Σελίδες: 248
Διαστάσεις: 21 Χ 14
---
Περιγραφή
Ήγουν τα θαύματα των αγίων της Θέρμης
Έκθαμβωτική εμφάνισις των αγίων Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, μετά των συν αυτοίς μαρτυρικώς τελειωθέντων κατά το έτος 1462 μ.Χ. εν τη αρχαία Μονή των Καρυών, ευρισκόμενη πλησίον της Θερμής εν τη νήσω Λέσβω.
Βιβλίον συγγραφέν μετά πόθου παρά του ελαχίστου ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ Κυδωνιέως,
συνταχθέν δε εκ των πολλών αυτογράφων αφηγήσεων των ιδόντων εν οράμασι και ενυπνίοις, τους νεοφανείς τούτους αθλοφόρους Μάρτυρας, τους υπέρ της αμωμήτου Πίστεως ημών κρεουργηθέντας και παρά του αθλοφόρου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού περιφανώς δοξαζομένους.
 
Οι πολλοί άνθρωποι είνε άπιστοι, και έχουν καρδίαν σκληράν ωσάν την πέτραν. Εκείνος όπου είνε άπιστος, δεν είνε άπιστος διότι δεν είδε ποτέ κανένα θαύμα, αλλά διότι έχει μέσα του καρδίαν όπου δεν έχει κλίσιν εις το να πιστεύει, επειδή είνε υπερήφανος, ενώ εκείνος όπου η καρδιά του είνε ταπεινή, δέχεται την χάριν του Θεού, και κλίνει εις το να πιστεύει και πριν και δίχως να φανερωθεί εις αυτόν με κάποιον τρόπον η δύναμις του Θεού. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
 
Ο Φώτης Κόντογλου (Αϊβαλί, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 8 Νοεμβρίου 1895 – Αθήνα, 13 Ιουλίου 1965), γεννημένος με το επώνυμο Αποστολέλης, ήταν Έλληνας Μικρασιάτης λογοτέχνης και ζωγράφος. Αναζήτησε την «ελληνικότητα», δηλαδή μία αυθεντική έκφραση, επιστρέφοντας στην ελληνική παράδοση, τόσο στο λογοτεχνικό όσο και στο ζωγραφικό του έργο. Είχε ακόμη σημαντικότατη συμβολή στον χώρο της βυζαντινής εικονογραφίας. Σήμερα θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του ’30». Μαθητές του ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, κ.ά.
Ο Φώτης Κόντογλου ήταν μια μεγάλη μορφή της νεοελληνικής τέχνης. "Με την εμφάνισή του, τάραξε τα λιμνασμένα νερά της ανερμάτιστης ευμάρειας του μεσοπολέμου, κέντρισε την εθνική μας συνείδηση και διεσάλπισε τη σωτηριώδη καθαρότητα της Ορθόδοξης πίστης μας. Το έργο του μένει παρακαταθήκη στην εθνική μας συνέχεια, στήριγμα της ψυχής των Ελλήνων" (Νίκος Ζίας, "Φώτης Κόντογλου"). Πολυτάλαντη προσωπικότητα, διφυής καλλιτέχνης: στο ίδιο πρόσωπο συνυπάρχουν ο ζωγράφος που γράφει και ο πεζογράφος που ζωγραφίζει. Ως ζωγράφος πρωτοστάτησε στο κίνημα για τη στροφή της ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα προς την πνευματική ένταση της βυζαντινής παράδοσης και τη δροσιά της λαϊκής ζωγραφικής.
Σε σχέση με τη λαϊκή τέχνη η προσφορά του Κόντογλου εντοπίζεται «στην όχι πλέον μουσειακή αντιμετώπιση, αλλά στην ένταξη μορφών της λαϊκής τέχνης ή διδαγμάτων της λαϊκής ζωγραφικής στη σύγχρονη δημιουργία». Ως προς το αγιογραφικό έργο του συνέβαλε στην ανανέωση της θρησκευτικής εικονογραφίας, στον εμπλουτισμό των εκκλησιών με έργα νέας αντίληψης. Επίσης επιχείρησε να ξαναζωντανέψει την ιστόρηση χειρογράφων με το έργο του Αστρολάβος. 
Ο ρόλος του στη μεσοπολεμική πεζογραφία δεν είναι επίσης μικρός, καθώς ήταν «φορέας μιας ιδιότυπης γραφής και [..] εκφραστής ενός περιβάλλοντος όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας δεν είναι διακριτά». Ο Κόντογλου συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό στη διατήρηση ενός ξεχασμένου σήμερα πλέον λεξιλογίου θαλασσινών λέξεων και ναυτικών όρων, από τις οποίες βρίθουν τα έργα του. 
Επίσης συμβάλλει, σύμφωνα με τον Γιανναρά, «στην ενεργοποίηση της ελληνικής και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας» και στην «αφύπνιση της ανυποψίαστης ελλαδικής διανόησης, αλλά και ευρύτερα της ελλαδικής κοινής γνώμης, στην αισθητική τουλάχιστον αξία και δυναμική της βυζαντινής εκκλησιαστικής παράδοσης»