ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (1947) - Αχιλλέας Α. Τζάρτζανος
Εξώφυλλο από χαρτόνι.
Πάνινη ράχη.
Γλώσσες καθαρεύουσα και αρχαία ελληνική.
Πολύ καλή κατάσταση. Ελάχιστες σημειώσεις.
Σχολικό εγχειρίδιο.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
[διά τας ανωτέρας τάξεις των γυμνασίων]
Συγγραφέας: Αχιλλέας Α. Τζάρτζανος
Εκδότης: Ο.Ε.Σ.Β. - Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων [ΟΕΣΒ]
Έτος εκδόσεως: 1947
Σελίδες: 184
Διαστάσεις: 15X20
---
Ο Αχιλλέας Τζάρτζανος ήταν έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος. Γεννήθηκε στον Τύρναβο το 1873 και πέθανε τον Ιούνιο του 1946.
Ο Αχιλλέας Τζάρτζανος προερχόταν από φτωχή οκταμελή οικογένεια (μοναχογιός με πέντε αδελφές) με πατέρα υφαντή και μητέρα παπλωματού, όπως γράφει ο καθηγητής Χρήστος Τσολάκης. Τελείωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο στον Τύρναβο και το Γυμνάσιο στη Λάρισα με άριστα. Μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (είχε καθηγητή τον Γ. Ν. Χατζιδάκι), όπου αναγορεύθηκε (1900) αριστούχος διδάκτωρ της φιλολογίας, υπηρέτησε στην εκπαίδευση.
Σημειωτέον ότι ενώ ήταν φοιτητής της Φιλοσοφικής, το διάστημα 1890-1892, εργάστηκε ως βοηθός δάσκαλος σχολαρχείου στον Τύρναβο και στη Λάρισα. Υπηρέτησε ως ελληνοδιδάσκαλος στη Λάρισα και στην Αττική την περίοδο 1892-1900. Ως Σχολάρχης και καθηγητής Γυμνασίου και Διδασκαλείου στη Λάρισα (1901-1910). Το 1910 διορίστηκε καθηγητής στην Αθήνα (Βαρβάκειο και Μαράσλειο). Το 1911 νυμφεύτηκε την αδελφή του Παναγή Λορεντζάτου, Αντωνία. Το 1914 έγινε Γενικός Επιθεωρητής της 1ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας. Την περίοδο 1917-1926 τοποθετήθηκε Εκπαιδευτικός Σύμβουλος. Έγραψε σειρά επιστημονικών πραγματειών, γλωσσικών, ιστορικών, λαογραφικών και διδακτικών βιβλίων. Το πιο γνωστό όμως και το σημαντικότερο τμήμα της εργασίας του αναφέρεται σε βασικά βοηθήματα για τη διδασκαλία της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας.
Η θέση του στο γλωσσικό ζήτημα: υποστήριζε τη χρήση της νεοδημοτικής γλώσσας, ενός τύπου αστικής δημοτικής γλώσσας εμπλουτισμένης με περισσότερα λόγια στοιχεία, από όσα πολλοί δημοτικιστές (όπως ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης) πίστευαν ότι έχουν περάσει σε κοινή χρήση. Ήταν αντίθετος στην αυθαίρετη προσαρμογή λόγιων εκφράσεων στην λαϊκή γλώσσα.
