ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (1925) - Θρασ. Σ. Βλησίδου
Σκληρόδετο βιβλίο.
Υφασμάτινη ράχη.
Καλή κατάσταση.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Πλούσια εικονογράφηση.
ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΥΠΟ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ Σ. ΒΛΗΣΙΔΟΥ (ΔΡΟΣ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΔΡΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ, ΔΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΩΤ. ΔΑΣΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ ΕΝ ΤΩ ΑΘΗΝΗΣΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩ)
ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ
- ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΑΙ ΑΥΤΗΣ
- ΘΑΝΑΤΟΣ
- ΚΥΤΤΑΡΟΝ
- ΓΕΝΕΣΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ
- ΟΝΤΟΓΕΝΕΙΑ
- ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΣ
- ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΟΡΓΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΛΠ.
ΜΕΤΑ 102 ΕΙΚΟΝΩΝ
Τόπος εκδόσεως: ΑΘΗΝΑΙ
Εκδόσεις: ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ΑΛ. ΒΙΤΣΙΚΟΥΝΑΚΗ
Έτος εκδόσεως: 1925
Σελίδες: 208
Διαστάσεις: 23,5 χ 15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
- Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
- Η ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΥΤΗΣ, ΒΙΟΛΟΓΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΑΙ
- Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
- ΖΩΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ
- ΣΥΝΘΗΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ
- ΣΥΝΘΗΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
- ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟΝ ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
- ΓΕΝΕΣΙΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ
- ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ (ΟΝΤΟΓΕΝΕΙΑ) ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΗ Ή ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΤΑΥΤΗΣ
- Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΣ ΚΑΙ ΑΙ ΥΛΙΚΑΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗΣ
- Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
---
Ο Θρασύβουλος Βλησίδης ήταν Έλληνας εθνικιστής βιολόγος, φυσιοδίφης και Πανεπιστημιακός καθηγητής, γεννήθηκε το 1886 στη Νάξο και πέθανε το 1964 στην Αθήνα.
Παρακολούθησε την εγκύκλιο και μέση εκπαίδευση στην Αθήνα και σπούδασε Φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1907 αναγορεύτηκε Διδάκτορας των Φυσικών Επιστημών, ενώ το 1913 με κρατική υποτροφία για πενταετείς σπουδές στο Πανεπιστήμιο και στην Ανώτατη Εδαφοπονική Σχολή της Βιέννης, παρακολούθησε μαθήματα θεωρητικής και εφαρμοσμένης Βιολογίας και αναγορεύτηκε Διδάκτορας της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης και Διδάκτορας της Εδαφοπονίας της Ανώτατης Εδαφοπονικής Σχολής. Πολέμησε και τραυματίστηκε στους Βαλκανικούς πολέμους, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισε την επαγγελματική του ενασχόληση ως φυσιοδίφης και επιστήμων της βιολογίας. Διορίσθηκε Τακτικός Καθηγητής της Ανώτατης Δασολογικής Σχολής Αθηνών από το 1919 έως το 1927 και υπό την ιδιότητα αυτή υπηρέτησε ως Επιθεωρητής Δασών Αττικής. Διατέλεσε καθηγητής της βιολογίας στην Παιδαγωγική Ακαδημία, τακτικός καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1927 έως το 1930 και ήταν μέλος του συλλόγου «Ακαδημαϊκός Όμιλος». Εκλέχθηκε πρώτος καθηγητής της έδρας της Γενικής Βιολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών από το Μάρτιο του 1939 ως το 1956, εισήγαγε τη διδασκαλία της βιολογίας στην Ελληνική Ανώτατη εκπαίδευση και ίδρυσε το εργαστήριο Γενικής Βιολογίας. Μεταξύ των ετών 1937 έως 1940 διατέλεσε Διευθυντής Ανώτατης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1943 ταξίδεψε στη Γερμανία με υποτροφία του Γερμανικού κράτους. Το ακαδημαϊκό έτος 1945-46 διατέλεσε Κοσμήτορας και το έτος 1954-55 Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και με την ιδιότητα του προσφώνησε τους Πρωτοετείς φοιτητές, κατά την εισδοχή τους στις 9 Δεκεμβρίου 1954, στη μεγάλη Αίθουσα των τελετών του Πανεπιστημίου.
Το 1953 εκλέχθηκε και έως το 1964 διετέλεσε πρόεδρος του Φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός» του οποίου έγινε μέλος το 1927 και ήταν Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, ενώ υπήρξε συνεργάτης πολλών μεγάλων εγκυκλοπαιδειών. Ήταν μυημένος στον τεκτονισμό, μέλος της Στοάς «Προμηθεύς» και υπήρξε Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς. Τιμήθηκε με πολεμικά μετάλλια και ανώτατες διακρίσεις όπως,
Ταξιάρχης του Φοίνικος,
Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος,
Σταυρός του Γεωργίου Α΄.
Το 1960, σε παράδοση μαθήματος Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είπε ότι, «....Σε περιπτώσεις βίαιου θανάτου του ανθρώπου, η ψυχή του εκπέμπει ακτινοβολίες, οι οποίες είναι ικανές να αποτυπώσουν την εικόνα του σε κορμούς δένδρων, που θα τύχει να βρίσκονται κοντά του....».
Άφησε πλούσιο πνευματικό έργο με κοινωνική προβληματική και πέραν των ορίων της επιστήμης του. Ήταν ο συγγραφέας του πρώτου βιβλίου που έφερε τον τίτλο «Στοιχεία Γενικής Βιολογίας», που εκδόθηκε το 1933 και προοριζόταν για την Δ' τάξη των Γυμνασίων και την Στ' τάξιν των Γυμνασίων νέου τύπου. Το βιβλίο εκτείνονταν σε 95 σελίδες και περιλάμβανε τα κεφάλαια
«Εισαγωγή-Η ζωή και αι γενικαί ιδιότητες αυτής»,
«Αι συνθήκαι της ζωής και ο θάνατος»,
«Το κύτταρον ως μονάς της ζωής»,
«Η παραγωγή της ζωής και η κληρονομικότης»,
«Η εξέλιξις του οργανικού κόσμου».
Το βιβλίο αναφέρεται στην αδυναμία ερμηνείας των βιολογικών φαινομένων μόνον με τους νόμους της Φυσικοχημείας και για πρώτη φορά εισάγεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ο όρος Οικολογία, για την ακρίβεια Ειδική Βιολογία ή Οικολογία.
Κυριότερα από τα συγγράμματά του είναι:
«Ανατομική του ξύλου», το 1921,
«Α’ Ανατομική», το 1923,
«Γενική Βιολογία», το 1925,
«Βοτανική»,
«Σκιαγραφία της Ελληνικής Χλωρίδος», το 1925,
«Ανθρωπολογία», το 1927,
«Στοιχεία Ανθρωπολογίας και Γενικής Βιολογίας», το 1933,
«Κομουνισμός, Δαρβινισμός και ηθικός νόμος», το 1934,
«Στοιχεία Φυτολογίας», το 1937,
«Η κληρονομικότης των φυσικών και των ψυχικών ιδιοτήτων», το 1937,
«Στοιχεία Γενικής Βιολογίας», τα έτη 1940 & 1951,
«Γενική ιστορία των επιστημών: συγκριτικη ιστορική ανασκόπησις», το 1957,
«Μεγάλη ζωολογική εγκυκλοπαίδεια», το 1958, στην οποία είχε την επιμέλεια της εκδόσεως,
«Ο άνθρωπος, ο κόσμος και ο Θεός», το 1958.
Άφησε ημιτελές σύγγραμμα με τον τίτλο
«Κβο βάντις χόμο;», στο οποίο επιχειρούσε να αποδείξει τα καταστρεπτικά για τον ανθρώπινο οργανισμό αποτελέσματα της διασπάσεως του ατόμου.
