Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ - Ερνστ Φίσερ

Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Συγγραφέας: ΕΡΝΣΤ ΦΙΣΕΡ
Μετάφραση: ΦΟΥΛΑΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ
Εκδόσεις: ΘΕΜΕΛΙΟ
Έτος εκδόσεως: 1984
Σελίδες: 280
Διαστάσεις: 21 Χ 14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Ρ. Γκαροντί: Ο Έρνστ Φίσερ και η συζήτηση για τη μαρξιστική αισθητική
Έρνστ Φίσερ: Η αναγκαιότητα της Τέχνης
Πρόλογος για την ελληνική έκδοση
1. Η λειτουργία της τέχνης
2. Η γένεση της τέχνης
3. Τέχνη και καπιταλισμός
4. Περιεχόμενο και Μορφή
5. Η απώλεια και η ανακάλυψη της πραγματικότητας
Ευρετήριο ονομάτων
---
Ο Ernst Fischer γεννήθηκε στο Κομότα της Βοημίας το 1899. Υπηρέτησε στο ιταλικό μέτωπο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, σπούδασε φιλοσοφία στο Γκρατς και εργάστηκε ως ανειδίκευτος εργάτης σε εργοστάσιο, πριν εργαστεί ως επαρχιακός δημοσιογράφος και στη συνέχεια στο Arbeiter-Zeitung από το 1927. Το 1932 παντρεύτηκε την Ruth von Mayenburg. Υπήρξε σοσιαλδημοκράτης, αλλά αργότερα έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αυστρίας (Kommunistische Partei Osterreichs ή KPO), το 1934, αφού απογοητεύτηκε από τη φιλελεύθερη δημοκρατία επειδή δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον φασισμό. Ο Ernst Fischer γεννήθηκε στο Κομότα της Βοημίας το 1899. Υπηρέτησε στο ιταλικό μέτωπο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, σπούδασε φιλοσοφία στο Γκρατς και έκανε ανειδίκευτο έργο σε εργοστάσιο, πριν εργαστεί ως επαρχιακός δημοσιογράφος και στη συνέχεια στο Arbeiter-Zeitung από το 1927 Το 1932 παντρεύτηκε τον Ruth von Mayenburg. Αρχικά ένας σοσιαλδημοκράτης, ο Fischer έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αυστρίας (Kommunistische Partei Osterreichs ή KPO), το 1934, αφού απογοητεύτηκε από τη φιλελεύθερη δημοκρατία επειδή δεν μπόρεσε να αντέξει τον φασισμό. Το 1934, επειδή ο Φίσερ και η σύζυγός του συμμετείχαν στον αυστριακό εμφύλιο πόλεμο, έπρεπε να εγκαταλείψουν την Αυστρία. Πήγαν στην Τσεχοσλοβακία, όπου άρχισε να εργάζεται για την Κομιντέρν ως συντάκτης. Το 1938, πήγαν στη Μόσχα, όπου ο Φίσερ συνέχισε να εργάζεται για την Κομιντέρν. Ζούσαν στο ξενοδοχείο Lux, ένα πολυτελές ξενοδοχείο που χτίστηκε το 1911 και χρησιμοποιούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Αδόλφο Χίτλερ, το ξενοδοχείο έγινε καταφύγιο για τους κομμουνιστές εξόριστους, ιδιαίτερα τους Γερμανούς. Οι Φισσέρ ζούσαν εκεί από το 1938 έως το 1945. Όταν ο Φίσερ και η σύζυγός του έφτασαν στο ξενοδοχείο Lux, εξακολουθούσαν να συμβαίνουν οι σταλινικές εκκαθαρίσεις και οι εξόριστοι που ζούσαν στο ξενοδοχείο ζούσαν σε ένα κλίμα φόβου και τρόμου. Το φθινόπωρο μετά την άφιξή τους, ο Φίσερ ήρθε σπίτι από τη δουλειά ένα βράδυ τρομοκρατημένος. Ο Gustl Deutsch, ένας Αυστριακός που συνελήφθη και είχε φυλακιστεί, κατάφερε να του παραδώσει ένα σημείωμα για να του προειδοποιήσει για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο Φίσερ. Κάτω από τα βασανιστήρια, ο Φίσερ είχε ήταν ύποπτος συμμετοχής σε μία απόπειρα δολοφονίας του Στάλιν. Αν και οι κατηγορίες ήταν εντελώς ψευδείς, κατηγορούμενος, ο Fischer βρισκόταν σε σοβαρό κίνδυνο και ζήτησε αμέσως βοήθεια από τον Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, έναν από τους ηγέτες της Κομιντέρν. Ο Ντιμιτρόφ απάντησε: "Θα μπορέσω να σας σώσω, αλλά οι άλλοι ...;" Μετά τον πόλεμο, ο Fischer παρέμεινε μέλος του Αυστριακού Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι το 1969. Εξήρτησε ως Κομμουνιστής Υπουργός Πληροφοριών στην πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση του Renner (27 Απριλίου 1945 - 20 Δεκεμβρίου 1945). Ο Φίσερ και η σύζυγός του χώρισαν το 1954. Ο Fischer πέθανε στις 31 Ιουλίου 1972 στο Deutschfeistritz.