ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, τ. Α'-Β' (1η έκδοση, 1939, 1947) - Κων. Άμαντου

Δύο χαρτόδετοι τόμοι.
Δίτομο έργο. Ολοκληρωμένο. (Δεν υπάρχει τρίτος τόμος).
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Πλούσια εικονογράφηση.
Α' έκδοση.
Κατάσταση καλή / πολύ καλή.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ 395 - 867 Μ. Χ.
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ 867 - 1204 Μ. Χ.
Συγγραφέας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΑΜΑΝΤΟΣ
Εκδόσεις: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ, INSTITUT FRANCAIS D' ATHENES
Τόπος εκδόσεως: ΑΘΗΝΑΙ
Έτος εκδόσεως: Α' ΤΟΜΟΣ 1939, Β' ΤΟΜΟΣ 1947
Σελίδες: ιστ' + 496 + ιη' + 456
Διαστάσεις: 23 Χ 16
---
Ο Κωνσταντίνος Άμαντος (2 Αυγούστου 1874 – 23 Ιανουαρίου 1960) ήταν πανεπιστημιακός, βυζαντινολόγος, Ακαδημαϊκός και υπουργός Παιδείας.
Γεννήθηκε στην Τουρλωτή της Χίου στις 2 Αυγούστου 1874. Οι γονείς του ήταν γεωργοί από το χωριό Ζυφιάς. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, δίδαξε αρχικά ως δημοδιδάσκαλος στην Αστική Σχολή της Χίου, από το 1893 μέχρι το 1897. Σπούδασε Ιστορία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με το κληροδότημα του Σταμάτη Πρώιου, και έπειτα στα πανεπιστήμια του Μονάχου και του Βερολίνου. Το διάστημα 1904-1914 εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση: Γυμνάσιο Χίου (1904-1911), διευθυντής και του Γυμνασίου και Διδασκαλείου Λευκωσίας (1911), διευθυντής στην Αμπέτειο Σχολή του Καΐρου (1912-1914) και το διάστημα 1914-1924 στη σύνταξη του «Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας», στο οποίο διετέλεσε και διευθυντής από το 1924 μέχρι το 1925. Κατά την περίοδο 1925-1939 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1926 τοποθετήθηκε μεταξύ των πρώτων μελών της Ακαδημίας Αθηνών. Υπήρξε μέλος της Επιστημονικής Εταιρείας Αθηνών, ενώ ίδρυσε τα περιοδικά: «Χιακά Χρονικά», «Αιγαίον» και «Ελληνικά». Επίσης, το 1945 υπηρέτησε ως υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Πλαστήρα και υπέβαλε νομοσχέδιο που προωθούσε τη χρήση της Δημοτικής στο Δημοτικό. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 23 Ιανουαρίου 1960.
Ο Άμαντος δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών στα πιο έγκριτα περιοδικά της εποχής. Η συμβολή του στη Γλωσσολογία ήταν επίσης αξιοσημείωτη. Ασχολήθηκε εκτενώς με την τοπωνυμιολογία, όπως προκύπτει από τη διδακτορική του διατριβή Die Suffixe der neugriechischen Ortsnamen («Τα επιθήματα των νεοελληνικών τοπωνυμίων»), την οποία υπέβαλε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1903 υπό την εποπτεία τού καθηγητού τής Βυζαντινολογίας Καρλ Κρουμπάχερ. Πλήθος δημοσιευμάτων του σε ελληνικά περιοδικά πραγματεύονται ζητήματα τοπωνυμίων, τόσο της ιδιαίτερης πατρίδας του (της Χίου), όσο και άλλων περιοχών (Κρήτης, Ηπείρου κτλ.).
Οι κυριότερες μονογραφίες του είναι οι εξής:
Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας κατά τον μεσαίωνα, 1919
Ο μακεδονικός ελληνισμός κατά το τέλος του μεσαίωνος και την παλαιοτέραν τουρκοκρατίαν μέχρι του 18ου αιώνος, Θεσσαλονίκη 1952
Μακεδονικά σημειώματα,«Νέα Εστία» Έκτακτον Τεύχος 12 (Χριστούγεννα 1932)
Οι βόρειοι γείτονες της Ελλάδος'', 1923
Σλάβοι και σλαβόφωνοι εις τας Ελληνικάς χώρας, 1926
Λέων Αλλάτιος
Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους (2 τόμοι), 1939, 1947
Ιστορικαί σχέσεις Ελλήνων, Σέρβων και Βουλγάρων, 1949
Σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων από του ενδεκάτου αιώνος μέχρι του 1821, 1955
Σύντομος Ιστορία της Κύπρου
Η εισαγωγή εις την βυζαντινή ιστορία, 1933, 1950
Μακεδονικά
Ανέκδοτα έγγραφα περί Ρήγα Βελεστινλή
Αδαμάντιος Κοραής
Η άλωσις της Χίου υπό των Τούρκων, Χιακά Χρονικά, τομ.4 (1919), σελ. 52-78
Τα γράμματα εις την Χίον κατά την Τουρκοκρατία, 1946
Ιστορία της Ελλάδος - Από των αρχαιοτάτων χρόνων έως του 1071μ.Χ (1959). Το ολοκλήρωσε μόλις δύο μήνες πριν τον θάνατό του.
Μερικά γλωσσικά δημοσιεύματα έχουν συγκεντρωθεί μετά τον θάνατό του στον συλλογικό τόμο Γλωσσικά Μελετήματα (Εν Αθήναις 1964), τον οποίο επιμελήθηκε ο μαθητής του Νικόλαος Β. Τωμαδάκης.
Στις 15 Οκτωβρίου 2004 τοποθετήθηκε στον κεντρικό δρόμο του οικισμού Ζυφιά της Χίου, από όπου καταγόταν ο Κωνσταντίνος Άμαντος, προτομή του, έργο της Χιώτισσας γλύπτριας Μαίρης Παπακωνσταντίνου.