ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΜΙΤΕΛΗ ΘΑΝΑΤΟ - Βασίλης Ραφαηλίδης

Χαρτόδετο βιβλίο.
Δημοτική γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση.
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΜΙΤΕΛΗ ΘΑΝΑΤΟ
Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Συγγραφέας: ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
Εκδότης: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ
Χρονολογία Έκδοσης: 1992
Αριθμός σελίδων: 480
Διαστάσεις: 21x14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Πρόλογος
Ένας Έλληνας γεννιέται χάρη στους Τούρκους
Μια δασκάλα γεννάει το μαθητή και γιο της
Πρώτη γνωριμία με την Αστυνομία
Το μαγικό καλοκαίρι του '39
Η δασκάλα με τα παρδαλά μάτια
Καλοκαίρι και καταχνιά
Έρχονται οι Γερμανοί
Θάνατος με πληρεξούσιο
Η θεία μου η μάγισσα
Στο θερμοκήπιο της κόλασης
Μαύρα Χριστούγεννα
Θανάτω θάνατον πατήσας
Διάλειμμα για γλυκό
Οικογενειακοί Άγιοι
Ο αντάρτης με τη σαλιαρίτσα
Πάρε κόσμε λίρες
Ο αντάρτης με τη γραβάτα
Ένα δάχτυλο για τον Μολώχ
Ο κομουνισμός του ενός
Το γούστο του κινδύνου
Ο κοινός νους του κώλου
Το χρονικό μιας δολοφονίας
Η ρουτίνα του θανάτου
Αντί ιδεών, συναισθήματα
Χιροσίμα, αγάπη μου
Η λογική πάει περίπατο
Ένα χωριό που ξεχωρίζει
Σοκολατένια ευτυχία
Η φάρσα της ιστορίας
Ένας μαθητής στο καθαρτήριο
Η γνώση και η ράβδος
Ο κομισάριος κι ο γιόγκι
Ψεύτικο κώνειο για έναν αληθινό δάσκαλο
Ο εθνικοδημοκρατικός στρατός
Οι νεκροί στρατιώτες
Η τέχνη του ζην και του θνήσκειν
Κομουνιστικός χριστιανισμός
Πόλεμος εντός και εκτός οθόνης
Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο
Θάνατος παντού
Μάχη στα μετόπισθεν
Εφιάλτες στην Αθήνα
Στο στρατό της συμφοράς
Σινεμά η Κόλαση
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Στο δρόμο για το Αλγέρι
Από τη Ροζίνα μέχρι τη Λέιλα
Βίβερε περικολαζαμέντε
Στη σκιά των λησμονημένων προγόνων
Στο Κράτος των Πειρατών
Η Κάσμπα και η αραπίνα μύγα
Αποικιοκράτες και νεοαποικιοκράτες
Το μουσουλμανικό δίκαιο
Το δαιμόνων της φυλής
Ο παράδεισος των επαναστατών
Γαλλίδες από ράτσα
Βαπόρια στην ξέρα του Ιούλη
Στο ζώδιο του Φοίνικα
Η Ελεύθερη Σκέψη
Η σύλληψη ενός εγκληματία
Τα γρανάζια της μηχανής
Σύλληψη σοσιαλιστική με τρόπο φασιστικό
Ανάκριση μηδέν βαθμού
Στον τάφο με τα ζόμπι
Ο θαυμαστός κόσμος των λούμπεν
Ανθέλλην με τη βούλα
Φυλακές Αβέρωφ
Μια σφαγή που δεν έγινε
Στάχτες και διαμάντια
Ανάμεσα σε δυο φυλακές
Η κάθοδος στον Άδη
Οράματα και θάματα της φυλακής
Τροφή πνευματική και υλική
Η κουτσή ελευθερία
Λευκή απεργία στη μαύρη νύχτα
Συνεργασία με τους Αμερικανούς
Χρεωκοπία με δημοκρατικές διαδικασίες
Χάπυ εντ για κλάματα
---
Αυτό το βιβλίο δεν είναι αυτοβιογραφία, αν και μοιάζει. Ούτε ιστορικό κείμενο είναι, αν και μοιάζει. Και θα ήταν λάθος να το εκλάβει κανείς σαν δοκίμιο, αν και μοιάζει. Όμως, ούτε λογοτεχνικό κείμενο είναι, αν και μοιάζει. Θα μπορούσε να το πει κανείς Χρονικό, αλλά δεν καταγράφει λεπτομερειακά τα γεγονότα. Γίνεται μια αυθαίρετη και εν πολλοίς συναισθηματικής τάξεως επιλογή μερικών μόνο απ' τα πάμπολλα περιστατικά, άλλοτε εντελώς ευτράπελα και άλλοτε ιλαροτραγικά έως τραγικά, που συνέβησαν στην πορεία της δύσκολης ζωής ενός ταλαίπωρου Έλληνα. Και προτείνονται για ανάγνωση, όχι γιατί η ζωή αυτού του συγκεκριμένου Έλληνα θα άξιζε να βιογραφηθεί, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά διότι έτυχε να είναι ένας πολύ τυπικός εκπρόσωπος της λεγόμενης "χαμένης γενιάς". Αυτής που στον πόλεμο ήταν παιδιά, στον εμφύλιο πόλεμο έφηβοι, στην πρώτη καραμανλική περίοδο νέοι άνδρες, στη διάρκεια της χούντας άνδρες απλά, και σήμερα, που όλα καταρρέουν, είτε ώριμοι είτε ετοιμόρροποι άνδρες, έτοιμοι είτε για την συγκομιδή είτε για την κατεδάφιση.
Αυτός που υπογράφει τούτα τα κείμενα έτυχε να ζήσει ολόκληρη αυτή τη δύσκολη για την Ελλάδα περίοδο από μέσα και να βιώσει καταστάσεις που συχνά ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του ρεαλισμού, για να αγγίξουν αυτά του σουρεαλισμού. Κατά κάποιον τρόπο, αυτά τα κείμενα είναι η σουρεαλιστική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Σε μια πρώτη μορφή, πρωτοδημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Έθνος". Σε τούτον τον τόμο παρουσιάζονται σε μια δεύτερη γραφή, περισσότερο φροντισμένη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
 
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γεννήθηκε το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης και πέθανε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 2000. Το 1953 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και δούλεψε σαν βοηθός του Ν. Κούνδουρου και του Ρ. Μανθούλη. Το 1964-65 βρέθηκε στην Αλγερία κοντά στον Μιχάλη Ράπτη. Έγινε επαγγελματίας κινηματογραφικός κριτικός στη Δημοκρατική Αλλαγή (1965). Συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα των περιοδικών Ελληνικός Κινηματογράφος (1966) και Σύγχρονος Κινηματογράφος (1968). Εργάστηκε σαν κινηματογραφικός κριτικός και ρεπόρτερ στο Βήμα (1974-1983) και στο Έθνος (1983-1998) σαν κινηματογραφικός κριτικός, σχολιογράφος και επιφυλλιδογράφος. Επιφυλλίδες ήταν και οι τελευταίες του δημοσιεύσεις στην Ελευθεροτυπία.