Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ (1932) [εικονογραφημένο] - Σπύρου Μελά

Σκληρόδετο βιβλίο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Περιέχει ολοσέλιδες εικονογραφήσεις σε ιλουστρασιόν χαρτί.
Καλή κατάσταση. Μικροφθορές εξωτερικά. Εσωτερικό άθικτο.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Συγγραφέας: ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΑΣ (Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων)
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΣΙΣ ΚΑΙ ΤΥΠΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΣΑΛΙΒΕΡΟΥ 
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1932
Σελίδες: 608 + ολοσέλιδες εικονογραφήσεις
Διαστάσεις: 18,5 Χ 13,5
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Για Πρόλογο
1. Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ
Το Παραμύθι
Τα Χελιδόνια
Ο Πατέρας του
2. ΠΡΟ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ
Τα παιδιάστικα χρόνια
Μούτσος
Φλογισμένο πέλαγο
Κουρσάρος
Αυτεξούσιος
Ο Γάμος του
Χαραυγή μεγαλείου
Με τους Αλγερινούς
Η σωτήρια μεταμόρφωση
Με τον Νέλσωνα
Μεγαλεία της Ύδρας
Ο Παληκαρισμός
Η επανάσταση του 1807
Η επανάστασή του κατά της Ρουσίας
Η Ναυμαχία με το Ρουφέ
Αέρας Λευτεριάς
Με τον Αναγνωσταρά
3. Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Η επανάσταση του Οικονόμου
Το πρώτο ξεκίνημα
Αρχηγία Τομπάζη
Τα πρώτα μπουρλότα
Η έξοδό του
4. Η ΝΑΥΑΡΧΙΑ
Η Ναυμαχία της Πάτρας
Με τον Μαίτλαν
Νυχτομάχη
Κανάρης
Μπουρλότα Σαϊμόζι
Καινούργια εξόρμηση
Νίκες στον Αργολικό
Αποκορύφωμα της Νίκης
Ο κουτσός Πασάς
Κάτω από τ' Αγιονόρος
Ανέχεια και καυγάδες
Σκόπελο και Γρυπονήσι
5. ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ
Στον αποκλεισμό τ' Αναπλιού
Το ψυχομαχητό της Κρήτης
Στιγμή Λιποψυχίας
Στην Κάσο
6. ΤΟ ΚΟΡΥΦΩΜΑ
Στα μαύρα Ψαρά
Η καταστροφή
Ηρωικό τέλος
Η απόκριση του Μιαούλη
Τα πλιάτσικα
Αγώνες για την πειθαρχία
Εξόρμηση για τη Σάμο
Ναυμαχίες στο Νταρ - Μπουγάζι
Η Φυγή
Δοκιμαστικό συναπάντημα
Η μεγάλη μέρα
Το χαμόγελο της νίκης
Σωτηρία της Σάμου
Η μεγάλη νυχτοναυμαχία
Η αιώνια γκρίνια
Κατατρεγμός νυχτερινός
7. ΧΡΟΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ
Εξόρμηση με περιπέτειες
Στο Νιόκαστρο
Συνέπειες γκρίνιας
Τρόπαιο στη Μεθώνη
Καινούργιες επιτυχίες
Ο χαμός του Ματρόζου
Για το Μεσολόγγι
Άνιση Πάλη
Νηστικοί για το Μεσολόγγι
Μέσα στη φωτιά
8. ΠΑΡΑΚΜΗ
Το πέσιμο του Μεσολογγιού
Στερνές αναλαμπές στη Σάμο
Αυταπάρνηση
Με τον Κόχραν
Τελευταίες υπηρεσίες
Προανάκρουσμα ανταρσίας
Ελευθέρας εκλογάς
Επαναστάτης
Η "Ελλάς" στον αέρα
Το τέλος του
---
Ο Σπύρος Μελάς (1882 - 1966) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός. Υπήρξε μία από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες των γραμμάτων με μακρόχρονη θητεία και πολύμορφη δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο της εποχής του. Ωστόσο ήταν ο πρωτεργάτης που στέρησε το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Νίκο Καζαντζάκη.
Ο Σπύρος Μελάς, γιος του Ιωάννη Μελά και της Πηγής Παναγοπούλου γεννήθηκε στην Ναύπακτο, στις 13 Ιανουαρίου του 1882.
Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του τα πέρασε σε διάφορες ελληνικές πόλεις, καθότι ο πατέρας του, δικαστικός στο επάγγελμα, έπαιρνε συχνά μεταθέσεις. Τελευταία κατοικία της οικογένειας ήταν στον Πειραιά. Ο Μελάς, ως το μοναδικό αγόρι της οικογένειας μετά το θάνατο του πατέρα του, αναγκάστηκε να δουλέψει για να ζήσει την οικογένεια. Έκανε διάφορες δουλειές και παράλληλα προσπαθούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του. Με υποτροφία του δήμου Πειραιά, σπούδασε στην «Ιωνίδειο Πρότυπη σχολή Πειραιά» και με το τέλος των σπουδών του αποφάσισε να αποκατασταθεί επαγγελματικά στον Στρατό. Ωστόσο η στρατιωτική καριέρα δεν του πήγαινε και έτσι παραιτήθηκε σύντομα. Το 1905 γράφτηκε στη Νομική σχολή, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Παράλληλα, είχε κάνει τα πρώτα βήματα, ως δημοσιογράφος, στην εφημερίδα «Φωνή του Πειραιά». Μετά συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Χρονογράφος», «Ακρόπολις» και «Άστυ». Επίσης συνεργάστηκε και με πολλά λογοτεχνικά – καλλιτεχνικά περιοδικά.
Στη δημοσιογραφία φαίνεται ότι βρήκε την κλίση του, αφού παρέμεινε στο επάγγελμα ως το τέλος της ζωής του. Συνεργάστηκε από διάφορες θέσεις με όλες σχεδόν τις εφημερίδες του καιρού του. Η τελευταία του συνεργασία ήταν με την εφημερίδα «Ελευθερία» από το 1957έως το 1966. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ ενώ λειτούργησε και την πρώτη σχολή δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, την «Σχολή Δημοσιογραφία και Δημοσίων Σχέσεων του Ελληνοαμερικανικού Επιμορφωτικού Ινστιτούτου». Παρακολούθησε ως δημοσιογράφος όλα τα σημαντικά γεγονότα του καιρού του, υπήρξε πολιτικός αναλυτής αλλά και απεσταλμένος των εφημερίδων στον εξωτερικό, ωστόσο πιο γνωστός έμεινε για το καθημερινό χρονογράφημά του, το οποίο συνέχιζε καθημερινά μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, ήταν το μυθιστόρημα «Τα μυστήρια του Πειραιώς» που πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ακρόπολις», το φθινόπωρο του 1906.
Με το θέατρο η ενάσχολησή του ήταν πολύπλευρη. Υπήρξε καθηγητής ιστορίας του θεάτρου σε διάφορες δραματικές σχολές, ιδρυτής θιάσων και επαγγελματίας σκηνοθέτης, θεατρικός κριτικός, μέλος του Εθνικού θεάτρου και βέβαια θεατρικός συγγραφέας.
Ωστόσο, μελανή κηλίδα στην ζωή του, στάθηκε η ευκολία με την οποία άλλαζε πολιτικές θέσεις και κυρίως η στήριξη της γερμανικής κατοχής. Ξεκινώντας από σοσιαλιστής στα νιάτα του, θα περάσει μετά στο στρατόπεδο των αντιβενιζελικών, των βενιζελικών ύστερα και θα υποστηρίξει το μεταξικό καθεστώς. Το αποκορύφωμα όλων είναι η στάση του στην Κατοχή όταν σε ένα άρθρο του καλεί τον Ελληνικό λαό, να συνεργαστεί ειλικρινά και ενεργητικά με τον κατακτητή.
Πέθανε στις 2 Απριλίου του 1966 από ανεύρυσμα.
Έλαβε μια μακρά σειρά τιμητικών διακρίσεων, με σημαντικότερα τον Πολεμικό Σταυρό και τον ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Γεωργίου.
 
Ο Ανδρέας Βώκος, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Ανδρέας Μιαούλης (Ύδρα, 1769 – Πειραιάς, 1835) ήταν Έλληνας καραβοκύρης, πολιτικός και ναύαρχος, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, καθώς και στη μετέπειτα πολιτική ζωή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία αποκτώντας σημαντική περιουσία, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 ανέλαβε την αρχηγία του ελληνικού στόλου, συμμετέχοντας με επιτυχία σε πλήθος ναυμαχιών. Αρχικά ανέλαβε την αρχηγία του στόλου της Ύδρας και εν συνεχεία την αρχηγία του ελληνικού στόλου. Υπό τη διοίκησή του ο ελληνικός στόλος συμμετείχε νικηφόρα στις ναυμαχίες των Πατρών, των Σπετσών, της Σάμου, του Γέροντα, της Μεθώνης και του κάβο Μπαμπά, ενώ ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η συμβολή του στον εφοδιασμό της πόλεως του Μεσολογγίου κατά την πολιορκία της τελευταίας.