ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Νίκος Τσιφόρος

Βιβλίο με μαλακά ιλουστρασιόν εξώφυλλα.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. 
ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Συγγραφέας: ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ
Εκδόσεις: ΕΡΜΗΣ
Έτος εκδόσεως: 1981
Σελίδες: 100
Διαστάσεις: 21 Χ 14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Εξήντα και τίποτα
Το γαλάζιο φάντασμα
Γάντι και χειροφίλημα
Άρς γκράτια άρτις
Ουίσκι σε ποτήρι κολόνα
Κεφαλιά από κόρνερ
Παράδεισος στο λαρύγγι
Περί νεότητος και σοφίας
Δυο σκαραβαίοι
Μπενετάδες
---
Από το πρώτο κεφάλαιο: Στη Γερμανία (Χάμπουργκ, Αλτόνα, Μπάρενφελντ), τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια ξεχώριζε τις τόγκες με τα καπνά ο Γρηγόρης ο Άλτας. Μέσα σε κείνα τα τεράστια σκουριασμένα καπνομάγαζα (μυρωδιά σήψης, μυρωδιά ιδρώτα, μυρωδιά απελπισίας), στεκότανε με τη γαλάζια μπλούζα του (για βολ χερ ντιρέκτορ), κοίταζε τα φυλλαράκια από τα Καϊλάρια, τα μαξούλια, τα ρεφούζια, μυρωδάτος καπνός μακεδονίτικος (Όστ Μακεντόνισες Ταμπάκε), τα 'βαζε σε κατηγορίες και τα 'στελνε στο εργοστάσιο να κοπούνε και να γίνουνε τσιγαράκια (κείνα τα περίφημα Έρ 6, τ' άλλα τα Μασέντον, ένα σωρό μάρκες), να πουληθούνε ένα μάρκο και είκοσι πφένιχ το κουτί (πλημμύρα ο τόπος από τσιγάρα της Ρέεμτσμα), να καπνίσει ο κόσμος και να τον επαινέσουνε οι ανώτεροι (σερ σον, βούντερμπαρ χερ Γκρηγκόρης), καλή δουλειά, καλά λεφτά, καλή ζωή, φτηνά βούρστ, εύκολα και γελαστά τα κορίτσια, όμορφες οι Κυριακές (μ' έναν περίπατο κοντά στη θάλασσα του Τζίλ αν Ζέε), μπύρα με σναπς, το μολυβί νερό που δεν έχει καμιά σχέση με το χαρούμενο Αιγαίο, καμινάδες από φάμπρικες, καπουλάτες Γερμανίδες που μοιάζουνε πολύ με παλιές αξιοπρεπείς πολυθρόνες, πηδηχτά βαλσάκια με θριαμβευτικές κλαπαδόρες, παρελάσεις της Ναζιστικής νεολαίας (Χάιλ Χίτλερ), δεσποινίδες που σου χαμογελάνε με μια ξανθή υπόσχεση, που μιλάνε κείνα τα βαριά βόρεια γερμανικά (μπίσχεν βασρ χαμπ ι νετ), χοντροί με καδένες στα γελέκα και με παράξενα ιδανικά (μια φιλενάδα, μια δουλειά, ένα σκούρο κοστούμι), πόλισμαν με κάσκες που τους φοβάται ο κόσμος και μυστικοί της Γκεστάπο που τους φοβούνται οι πόλισμαν με τις κάσκες, περήφανοι Τεύτονες που ορκίζονται να κατακτήσουν τον κόσμο όλο (ζήτω και του Ράιχσμάρσαλ Γκαίριγκ), φιλλύρες, πάρκα με μηλιές, κρασί του Μοζέλα (τρία μάρκα και είκοσι το μπουκάλι), όπερες Βαγκνετικές, βαριές σαν πιπερωμένα τουρσιά, σάουτ κράουτ, σημαίες στα εορταστικά παράθυρα, αυτοκίνητα Μπενζ, υποκλίσεις (ένα σωρό πολιτισμένα θέματα. Χάιλ!!).
 
Ο Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 27 Αυγούστου 1909 - Αθήνα, 6 Αυγούστου 1970) ήταν Έλληνας συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1909. Δύο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες (Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 60 σενάρια. Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη, με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων.
Πολυτάλαντος και πολυσχιδής, ευθυμογράφος, επιθεωρησιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, αφοσιώθηκε, παράλληλα, στη δημοσιογραφία γράφοντας χρονογραφήματα και εύθυμα στιγμιότυπα τα οποία συνήθως υπέγραφε με διάφορα ψευδώνυμα. Οι ήρωες του Νίκου Τσιφόρου κινούνται συνήθως στο περιθώριο της αθηναϊκής προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, έχουν δοσοληψίες με το νόμο και το δραματικό διογκώνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλήγει γκροτέσκ. Πένα ευθύβολη, καυστική, συνέθετε ξεκαρδιστικές ιστορίες προσφέροντας απλόχερα το γέλιο σε μία Ελλάδα που το είχε απόλυτα ανάγκη.
Το 1965 αρρώστησε με καρκίνο. Μετά από πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, με εγχειρήσεις και μεταστάσεις -χωρίς να σταματήσει ωστόσο να γράφει- πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1970. Από τα έργα του ξεχωρίζουν οι Σταυροφορίες, Τα Παιδιά της Πιάτσας, τα Παραμύθια Πίσω Από Τα Κάγκελα, Άνθρωποι Και Ανθρωπάκια, η παρωδία της Ελληνικής Μυθολογίας κ.ά.