ΣΡΙ ΙΣΟΠΑΝΙΣΑΝΤ - Η Αυτού Θεία Χάρη Α. ΤΣ. Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα

Χαρτόδετο βιβλίο. 
Εξώφυλλα από σκληρό χαρτόνι.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση / Αμεταχείριστο.
Σύγγραμμα πνευματικότητας / Βεδικής φιλοσοφίας (Ουπανισάδα)
ΣΡΙ ΙΣΟΠΑΝΙΝΤΑΝΤ
Η γνώση που μας πλησιάζει στο Υπέρτατο Πρόσωπο του Θεού, τον Κρίσνα
Μετάφραση από τα σανσκριτικά με εισαγωγή και επεξήγηση: Α. ΤΣ. ΜΠΑΚΤΙΒΕΝΤΑΝΤΑ ΣΟΥΑΜΙ ΠΡΑΠΟΥΠΑΝΤΑ (ιδρυτής και πνευματικός διδάσκαλος της Διεθνούς Εταιρείας για τη συνείδηση του Κρίσνα)
Εκδόσεις: THE BHAKTIVEDANTA BOOK TRUST
Έτος εκδόσεως: 1978
Σελίδες: 134
Διαστάσεις: 18 Χ 11,5
---
Οι Βέδες είναι ιεροί ύμνοι και τελετουργικοί στίχοι, που έχουν συντεθεί στην αρχαϊκή σανσκριτική και είναι γνωστοί μεταξύ των λαών που μιλούσαν ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και πέρασαν στις Ινδίες από περιοχές της Περσίας.
Δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί με ακρίβεια η χρονολογία των συνθέσεων αυτών, μερικές από τις οποίες έχουν μεγάλη φιλολογική αξία, αλλά μια περίοδος γύρω στο 1500-1200 π.Χ. θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από πολλούς ειδικούς. Οι ύμνοι συγκροτούν ένα λειτουργικό σύνολο, το οποίο αναπτύχθηκε γύρω από τη λατρεία της σόμα (soma) και τη θυσία και εξουδετέρωσε τις παραδεδομένες θεότητες που προσωποποιούσαν διάφορα φυσικά και κοσμικά φαινόμενα, όπως τη φωτιά (Αγκνί), τον ήλιο (Σούρυα και Savitṛ), το λυκόφως (Uṣas), τις καταιγίδες (Maruts), τον πόλεμο και τη βροχή (Ίντρα), την τιμή (Μίτρα), τη θεία αυθεντία (Βαρούνα), τη δημιουργία (Ίντρα, με κάποια βοήθεια του Βισνού). Ύμνοι αφιερώθηκαν στις θεότητες αυτές και πολλοί διαβάζονταν ή ψάλλονταν κατά τη διάρκεια των τελετουργιών.
Η πρώτη συλλογή ή Σαμχίτα (Saṃhitā) τέτοιων ύμνων, από τους οποίους ο αρχιερέας (hotṛ) αντλούσε το περιεχόμενο για τα αναγνώσματα, είναι η Ριγκβέδα. Μερικά ιερά κείμενα, πιθανότατα αρχαιότερης προέλευσης από τους ύμνους, αναγινώσκοταν από τον υπεύθυνο για τη φωτιά της θυσίας και την τέλεση της ιεροτελεστίας ιερέα (adhvaryu). Αυτά τα κείμενα μάντρα'' και οι στίχοι συγκεντρώθηκαν σε συλλογές και είναι γνωστές ως Γιαγουρβέδα . Μια τρίτη ομάδα ιερέων με επικεφαλής έναν «ψάλτη» (udgātr] εκτελούσαν μελωδικά αναγνώσματα που συνδέονταν με στίχους τα οποία, αν και προέρχονταν σχεδόν στο σύνολό τους από τη Ριγκβέδα, συγκεντρώθηκαν σε ιδιαίτερη συλλογή, τη Σάμα Βέδα.
Στις τρεις αυτές συλλογές των Βεδών (Rg,Yajur και Sama) που είναι γνωστές ως «τρίπτυχη γνώση» (trayī-vidyā), προστέθηκε μια τέταρτη συλλογή, η Αταρβαβέδα (Atharvaveda), μια συλλογή ύμνων, μαγικών φράσεων και ασμάτων, που αντιπροσώπευαν μια λιγότερο εξεζητημένη πρακτική της θρησκείας και παρέμειναν μερικά έξω από τη βεδική θυσία.
Το πλήρες σώμα της βεδικής γραμματείας, δηλαδή οι συλλογές και τα υπομνήματα των συλλογών (Βραχμάνες, Αρανυάκες, Ουπανισάδες), θεωρήθηκαν θείο άκουσμα (Śruti). Η όλη γραμματεία φαίνεται ότι διασώθηκε προφορικά, παρά το γεγονός ότι αναπτύχθηκαν και χειρόγραφα για την ενίσχυση της μνήμης. Ακόμη και σήμερα μερικά τμήματα από τις συλλογές αυτές, ιδιαίτερα των τριών αρχαιότερων Βεδών, αναγινώσκονται στις Ινδίες με τονικό και ρυθμικό ύφος, που παραδόθηκε από αρχαιότερους χρόνους.
 
Κρίσνα ονομάζεται σημαντικότατη ινδουιστική θεότητα. Κατά την ινδουιστική παράδοση, ο Κρίσνα ήταν η όγδοη θεία μετενσάρκωση (αβατάρα) του θεού Βισνού. Ο Κρίσνα συνήθως απεικονίζεται με τη μορφή παιδιού που παίζει φλάουτο ή ως νεαρός πρίγκηπας από σκηνές του Μπαγκαβάτ Γκίτα. Ο Κρίσνα γεννήθηκε, με βάση αστρολογικούς υπολογισμούς στις 18 Ιουλίου του 3228 π.Χ.
Ο Κρίσνα έγινε ευρύτατα γνωστός και εκτός των Ινδουιστών μετά το 1966, όταν το κίνημα των οπαδών του επεκτάθηκε στο Δυτικό Κόσμο.