ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ" ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1925-1926

Σκληρόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπία στην ράχη.
Δημοτική γλώσσα.
Πλούσια ασπρόμαυρη εικονογράφηση.
Δύο τόμοι δεμένοι σε ένα βιβλίο.
Πολύ καλή κατάσταση. 
Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ
ΔΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΔΑΣ
ΙΔΡΥΘΕΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 1879
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β'. ΤΟΜΟΣ 32ος. ΕΤΟΣ 1925
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β'. ΤΟΜΟΣ 33ος. ΕΤΟΣ 1926
Διευθυντής και Εκδότης: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1925-1926 (Δεκέμβριος 1924 - Νοέμβριος 1926)
Σελίδες: 416 + 420
Διαστάσεις: 27,5 Χ 21,5
---
Η Διάπλασις των παίδων ήταν ελληνικό παιδικό περιοδικό που κυκλοφόρησε από το 1879 έως το 1949.
Ιδρυτής και πρώτος εκδότης του ήταν ο Νικόλαος Παπαδόπουλος, Υδραίος και μετά το θάνατό του, τον Ιούνιο του 1941, τον διαδέχθηκε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Ο βιομήχανος Αντώνιος Κονοπισόπουλος συνδράμει οικονομικά το εκδοτικό εγχείρημα του Παπαδόπουλου. Αρχισυντάκτης του περιοδικού ως το 1894 ήταν ο Αριστοτέλης Κουρτίδης ο οποίος υπέγραφε ως Αιμίλιος Ειμαρμένος. Άλλοι που συνεργάστηκαν με το περιοδικό ήταν οι Ιάκωβος Δραγάτσης, συγγραφέας σειράς μυθολογικών άρθρων, ο Αλέξανδρος Κατακουζηνός με δημοσιεύσεις παιδικών ποιημάτων και έμμετρων μύθων, ο Δημήτριος Καμπούρογλους με παιδικά ποιήματα, ο Παναγιώτης Φέρμπος μεταφραστής ξένων παιδικών μυθιστορημάτων και διασκευαστής σε έμμετρο λόγο Αισώπιων μύθων, η Σταματίνα Κουρτίδη μεταφράστρια διαδακτικών αφηγημάτων, ο Χριστόφορος Σαμαρτσίδης με ποιήματα, ο Μιχαήλ Γιαννουκάκης ο Γιώργος Φακίρης με ποιήματα επίσης. Ο Ιωάννης Γιαννούκος υπογράφων τους παιδαγωγικούς μύθους του ως Γιάννης Περγιαλίτης, ο Νικόλαος Χατζιδάκης ως Ζέφυρος Βραδυνός, ο μεταφραστής μύθων και παραμυθιών Αγαθοκλής Κωνσταντινίδης και ο Σέργιος Μαυρίδης διηγήματα. Τέλος η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου δημοσιεύει εθνικά διηγήματα. Ο Κωνσταντίνος Πατριαρχόπουλος μεταφράζει παιδικά δράματα και κωμωδίες. Επίσης ο Κωστής Παλαμάς, ο Μιχαήλ Στασινόπουλος υπογράφοντας ως Μεσσηνιακή Ακτή, ο Πέτρος Χάρης ως Κυανόλευκο Λάβαρο, ο Ιωάννης Κακριδής ως Τραγούδι της Λευτεριάς, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ως Αιθήρ, ο Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος ως Υπερίων. Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος χωρίς ψευδώνυμο και ο Τέλλος Άγρας.
Ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος σχολιάζει εγκωμιαστικά την ποικιλία του περιεχομένου, την καλλιτεχνική του εικονογράφηση το καινοτόμο παιδαγωγικό πνεύμα του που συνδυάζει τη μόρφωση και την ψυχαγωγία , την απλότητα στη διατύπωση, τη γνώση της παιδικής ψυχολογίας, την πρωτοτυπία στην διάρθρωση των στηλών,την μακροβιότητα της έκδοσης. Η εμφάνιση του Εκπαιδευτικού Ομίλου θα δρομολογήσει έναν διαφορετικό προβληματισμό για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και από τους κόλπους του θα προέλθουν οι πρώτες αμφισβητήσεις σχετικά με τον διαπαιδαγωγικό ρόλο της Διάπλασις. Χαρακτηριστικά ο Αλέξανδρος Δελμούζος σε επιστολή του στην Πηνελόπη Δέλτα έγραψε πως μεταξύ των προθέσεων του Ομίλου είναι και η έκδοση ενός παιδικού περιοδικού που θα αντικαταστήσει σιγά-σιγά τη Διάπλαση. Και η Πηνελόπη Δέλτα, η οποία απορρίπτει τις αξίες των ηθικών αφηγημάτων της Διάπλασις που στηρίζονται στην ανταμοιβή της καλοσύνης και στην τιμωρία της κακίας, υπερθεματίζει με τη σειρά της στον Δελμούζο, πως αυτό το νέο περιοδικό του Ομίλου θα πρέπει «να κτυπήσει και να ρίξει κάτω τη Διάπλαση, που την αηδιάζω όσο δεν φαντάζεστε . Η προστυχιά του φύλλου αυτού, η σαχλάδα των διηγημάτων, η κακοριζικιά των αστείων του, δεν περιγράφονται».
Τα γραφεία του περιοδικού καταστράφηκαν στα Δεκεμβριανά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί το μητρώο των συνδρομητών του περιοδικού, πολύτιμου για την έρευνα των αριθμητικών δεδομένων της κυκλοφορίας του περιοδικού.