ΤΑΞΕΙΔΙΑ - Φώτης Κόντογλου

Βιβλίο με μαλακά εξώφυλλα.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα
Πλούσια εικονογράφηση.
Πολύ καλή κατάσταση. Άκοπο / Αμεταχείριστο.
Ταξιδιωτική λογοτεχνία.
ΤΑΞΕΙΔΙΑ
ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΤΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΤΩΝ ΒΕΝΕΤΣΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
Β' ΕΚΔΟΣΗ
Συγγραφέας: ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ "ΑΣΤΗΡ"
Έτος εκδόσεως: 1977
Σελίδες: 168
Διαστάσεις: 22 Χ 15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Λίγες σκέψεις του Φ. Κόντογλου
Τα Κάστρα
Ο Ακροκόρινθος
Τ' Ανάπλι
Το Παλαμίδι
Η Καρύταινα
Η Μονεβασιά
Το μοναστήρι τ' Οσίου Λουκά
Η Δημητσάνα
Ο Μυστράς
Το κάστρο της Καλαμάτας
Τα νησιά τ' Αρχιπελάγου
Η Μήλο
Η Κίμωλο
Η Σέριφο κ' η Σίφνο
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ
---
Ο Φώτης Κόντογλου (Αϊβαλί, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 8 Νοεμβρίου 1895 – Αθήνα, 13 Ιουλίου 1965), γεννημένος με το επώνυμο Αποστολέλης, ήταν Έλληνας Μικρασιάτης λογοτέχνης και ζωγράφος. Αναζήτησε την «ελληνικότητα», δηλαδή μία αυθεντική έκφραση, επιστρέφοντας στην ελληνική παράδοση, τόσο στο λογοτεχνικό όσο και στο ζωγραφικό του έργο. Είχε ακόμη σημαντικότατη συμβολή στον χώρο της βυζαντινής εικονογραφίας. Σήμερα θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του ’30». Μαθητές του ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, κ.ά.
Ο Φώτης Κόντογλου ήταν μια μεγάλη μορφή της νεοελληνικής τέχνης. "Με την εμφάνισή του, τάραξε τα λιμνασμένα νερά της ανερμάτιστης ευμάρειας του μεσοπολέμου, κέντρισε την εθνική μας συνείδηση και διεσάλπισε τη σωτηριώδη καθαρότητα της Ορθόδοξης πίστης μας. Το έργο του μένει παρακαταθήκη στην εθνική μας συνέχεια, στήριγμα της ψυχής των Ελλήνων" (Νίκος Ζίας, "Φώτης Κόντογλου"). Πολυτάλαντη προσωπικότητα, διφυής καλλιτέχνης: στο ίδιο πρόσωπο συνυπάρχουν ο ζωγράφος που γράφει και ο πεζογράφος που ζωγραφίζει. Ως ζωγράφος πρωτοστάτησε στο κίνημα για τη στροφή της ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα προς την πνευματική ένταση της βυζαντινής παράδοσης και τη δροσιά της λαϊκής ζωγραφικής.
Σε σχέση με τη λαϊκή τέχνη η προσφορά του Κόντογλου εντοπίζεται «στην όχι πλέον μουσειακή αντιμετώπιση, αλλά στην ένταξη μορφών της λαϊκής τέχνης ή διδαγμάτων της λαϊκής ζωγραφικής στη σύγχρονη δημιουργία». Ως προς το αγιογραφικό έργο του συνέβαλε στην ανανέωση της θρησκευτικής εικονογραφίας, στον εμπλουτισμό των εκκλησιών με έργα νέας αντίληψης. Επίσης επιχείρησε να ξαναζωντανέψει την ιστόρηση χειρογράφων με το έργο του Αστρολάβος. 
Ο ρόλος του στη μεσοπολεμική πεζογραφία δεν είναι επίσης μικρός, καθώς ήταν «φορέας μιας ιδιότυπης γραφής και [..] εκφραστής ενός περιβάλλοντος όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας δεν είναι διακριτά». Ο Κόντογλου συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό στη διατήρηση ενός ξεχασμένου σήμερα πλέον λεξιλογίου θαλασσινών λέξεων και ναυτικών όρων, από τις οποίες βρίθουν τα έργα του. 
Επίσης συμβάλλει, σύμφωνα με τον Γιανναρά, «στην ενεργοποίηση της ελληνικής και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας» και στην «αφύπνιση της ανυποψίαστης ελλαδικής διανόησης, αλλά και ευρύτερα της ελλαδικής κοινής γνώμης, στην αισθητική τουλάχιστον αξία και δυναμική της βυζαντινής εκκλησιαστικής παράδοσης»