ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ (1887) & ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΙ (1875)

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία εποχής.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και ακμές.
Φέρει κορδέλα-σελιδοδείκτη.
Γλώσσες καθαρεύουσα και αρχαία ελληνική.
Πολύ καλή κατάσταση.
Διαστάσεις: 21 Χ 15
Τέσσερα βιβλία δεμένα μαζί σε έναν τόμο:
 
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
ΕΚΔΙΔΟΝΤΟΣ
ΚΑΙ ΔΙΑ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ ΕΞΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
Συγγραφέας: ΞΕΝΟΦΩΝ
Σχόλια-επεξηγήσεις: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Π. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Εκδόσεις: ΤΥΠΟΙΣ ΙΩ. ΚΟΥΒΕΛΟΥ ΚΑΙ Μ. ΔΕΛΗ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1887
Σελίδες: 242
ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΥΠΕΡ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΕΚΔΟΘΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΤΙΚΩΝ ΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΜΕΝΗ
(ΤΗ ΕΓΚΡΙΣΕΙ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ)
Συγγραφέας: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Σχόλια-επεξηγήσεις: ΥΠΟ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ (γενναία συνδρομή ΙΩΑΚΕΙΜ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ)
Εκδόσεις: ΤΥΠΟΙΣ ΒΟΥΤΥΡΑ ΚΑΙ ΣΙΑΣ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ
Έτος εκδόσεως: 1876
Σελίδες: κζ' + 276
ΟΙ ΟΚΤΩ ΓΝΗΣΙΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΙ
ΚΕΙΜΕΝΟΝ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΝ ΤΩ ΤΕΛΕΙ ΕΙΣ ΤΕΥΧΗ ΤΡΙΑ
ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΙ
Συγγραφέας: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Σχόλια-επεξηγήσεις: ΥΠΟ Ν. Γ. ΝΙΚΟΚΛΕΟΥΣ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑΣ
Τόπος εκδόσεως: ΑΘΗΝΗΣΙ
Έτος εκδόσεως: 1875
Σελίδες: ιστ' + 208
ΟΙ ΟΚΤΩ ΓΝΗΣΙΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΙ
ΚΕΙΜΕΝΟΝ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΕΝ ΤΩ ΤΕΛΕΙ ΕΙΣ ΤΕΥΧΗ ΤΡΙΑ
ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΤΟΝ: ΠΕΡΙΕΧΟΝ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΧΕΡΡΟΝΗΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ ΝΟΘΟΝ
Συγγραφέας: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Σχόλια-επεξηγήσεις: ΥΠΟ Ν. Γ. ΝΙΚΟΚΛΕΟΥΣ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑΣ
Τόπος εκδόσεως: ΑΘΗΝΗΣΙ
Έτος εκδόσεως: 1877
Σελίδες: ιε' + 238
---
Ο Ξενοφών (Ερχία, 430 π.Χ. - Κόρινθος, 355 π.Χ.) ήταν Αθηναίος ιστορικός συγγραφέας και σωκρατικός φιλόσοφος. Γιος του Γρύλλου από τον αρχαίο δήμο της Ερχίας (σήμερα τα Σπάτα), ανήκε κοινωνικά στην τάξη των ιππέων, και έδρασε πολιτικά ως ολιγαρχικός και φιλολάκων. Μετά το 410 π.Χ. γνωρίστηκε με τον Σωκράτη, και μπήκε στον κύκλο των μαθητών του.
Ο Ξενοφών ανέπτυξε πλούσια και πολυμερή δραστηριότητα, φαινόμενο που βέβαια δεν αποτελεί ιδιαίτερο γνώρισμα της προσωπικότητάς του, αλλά γενικότερο χαρακτηριστικό των λογίων της εποχής του.
Στον τομέα της ιστοριογραφίας με τα «Ελληνικά» του, που διαιρούνται σε 7 βιβλία, συνεχίζει συνειδητά το έργο του Θουκυδίδη και καλύπτει την περίοδο από το 411 π.Χ. ως 361 π.Χ..
Γενικότερη σημασία για την πολιτική φιλοσοφία έχει η «Κύρου παιδεία», σε 8 βιβλία, όπου, στο πνεύμα της σοφιστικής και της σωκρατικής ιδεολογίας και με πρότυπο την λίγο ιστορική και πολύ μυθιστορηματική προσωπογραφία του ιδρυτή της περσικής αυτοκρατορίας Κύρου Β΄, συνθέτει την προσφιλή του εικόνα του ιδανικού μονάρχη.
Τα Απομνημονεύματα είναι έργο του Ξενοφώντα που απαρτίζεται από τέσσερα βιβλία· ο όρος «Απομνημονεύματα» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο ομώνυμο έργο του που γράφτηκε το 394 π.Χ.
 
Ο Δημοσθένης (384 π.Χ. - 12 Οκτωβρίου 322 π.Χ.) ήταν Έλληνας πολιτικός και ρήτορας της αρχαίας Αθήνας. Οι λόγοι του αποτελούν σημαντική έκφραση της αθηναϊκής πνευματικής ικανότητας και παρέχουν μία εικόνα για την πολιτική και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. Θεωρείται ο σημαντικότερος ρήτορας της αρχαιότητας και όλων των εποχών, μαθητής του Ισοκράτη και του Ισαίου.
Έγραψε περίπου 60 λόγους, 42 δικανικούς, 17 πολιτικούς, έναν πανηγυρικό, καθώς και διάφορες επιστολές. Σώθηκαν 56 προοίμια λόγων και 9 λόγοι χάθηκαν. Τα έργα του κυκλοφόρησαν σε πολλές εκδόσεις και σε διάφορες χώρες.
Οι «Φιλιππικοὶ»: Οι τέσσερις Φιλιππικοί λόγοι του Δημοσθένη απαγγέλθηκαν με προφανή σκοπό να συνεγείρουν τους Έλληνες των πόλεων κρατών της νότιας Ελλάδας εναντίον του Φιλίππου. Ο πρώτος Φιλιππικός γράφηκε το 351 π.Χ. (κατ' άλλους το 349 π.Χ.), ο δεύτερος το 344 π.Χ., ο τρίτος το 341 π.Χ., ενώ αμφισβητείται η γνησιότητα του τετάρτου και τελευταίου λόγου, ο οποίος θεωρείται κακότεχνη συρραφή αποσπασμάτων του Δημοσθένη. Από τους τέσσερις Φιλιππικούς του ο τρίτος θεωρείται ο πιο άριστος, «η μεγίστη των κατά Φιλίππου δημηγοριών» όπως έγραψε ο Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς. Στο Φιλιππικό αυτό ο Δημοσθένης υπογραμμίζει τον κίνδυνο από την επιδρομή του Φιλίππου και επιδιώκει να εξεγείρει το λαό κατά του κινδύνου που διέρχεται η νότια Ελλάδα. Στον σφοδρό αυτόν αγώνα, που τον ενέπνεε μια τρικυμισμένη φιλοπατρία, ο Δημοσθένης περιέπεσε τόσο σε ακρότητες όσο και σε απρεπείς χαρακτηρισμούς, καθώς αποκάλεσε τον Φίλιππο βάρβαρο και τους άλλους προδότες, αλλά αυτά δεν αμαυρώνουν τη δόξα του, διότι έκανε έναν αγώνα «υπέρ των όλων».
Οι «Ολυνθιακοὶ»: Ο Δημοσθένης δεν εισακούεται και ο Φίλιππος προχωρεί ακάθεκτος στην πραγματοποίηση των σχεδίων του. Το 349 π.Χ. κηρύττει τον πόλεμο κατά των Ολυνθίων. Η Όλυνθος ήταν μία από τις αξιόλογες πόλεις της αρχαιότητας. Βρισκόταν στη βορειοδυτική πλευρά του Τορωναίου κόλπου. Όταν ο Φίλιππος μαχόταν κατά των Αθηναίων, οι Ολύνθιοι ήταν σύμμαχοί του. Ο Φίλιππος για αντάλλαγμα τους παραχώρησε δυο πόλεις, την Ποτίδαια και τον Ανθεμούντα, όταν όμως υπέταξε τη Θεσσαλία, προχώρησε προς τη Θράκη και νίκησε τους Φωκείς, οι Ολύνθιοι αντελήφθησαν ότι δεν είναι ασφαλείς και το 352 π.Χ. ζήτησαν ειρήνη με τους Αθηναίους. Όταν το 349 π.Χ. επιτέθηκε ο Φίλιππος, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση το γεγονός ότι οι Ολύνθιοι αρνήθηκαν να του παραδώσουν τον αδελφό του Αρριδαίο που είχε καταφύγει στην πόλη τους, εκείνοι ζήτησαν βοήθεια με πρέσβεις τους από τους Αθηναίους. Οι οποίοι συγκάλεσαν συνέλευση όπου μίλησαν πολλοί ρήτορες, ανάμεσά τους και ο Δημοσθένης, που υπέδειξε στους Αθηναίους τι έπρεπε να κάνουν. Τρεις Ολυνθιακοί εκφωνήθηκαν, δεν είναι όμως γνωστό με ποια σειρά. Η Όλυνθος καταστράφηκε και ο Φίλιππος βρέθηκε στη Χαιρώνεια, το 338 π.Χ., όπου συνέτριψε τους Θηβαίους και τους Αθηναίους. Ο επικήδειος λόγος των πεσόντων Αθηναίων (1.000 περίπου) εκφωνήθηκε από το Δημοσθένη (και γράφτηκε από τον Λυσία), γεγονός που δείχνει τη μεγάλη εκτίμηση των Αθηναίων προς αυτόν. Ο Δημοσθένης και ύστερα από τη μάχη της Χαιρωνείας δεν έπαψε να εμπνέεται από αντιμακεδονικά αισθήματα.