ΓΡΑΤΣΙΕΛΛΑ (δεκ. 1920) - Αλφόνσου Λαμαρτίνου
Σκληρόδετο βιβλίο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Κατάσταση καλή. Μικροφθορές στο εξωτερικό λόγω παλαιότητας.
Μυθιστόρημα.
Συγγραφέας: ΑΛΦΟΝΣΟ ΛΑΜΑΡΤΙΝΟΣ
Μετάφρασις: ΜΙΧ. Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Εκδόσεις: "ΑΓΚΥΡΑ"
Έτος εκδόσεως: χ.χ. -δεκαετία 1920-
Σελίδες: 158
Διαστάσεις: 17 χ 12
---
Ο Αλφόνς ντε Λαμαρτίν (Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine, 21 Οκτωβρίου 1790 – 28 Φεβρουαρίου 1869), γνωστός στην Ελλάδα ως Λαμαρτίνος, ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, ιστοριογράφος και πολιτικός, από τα μεγαλύτερα ονόματα του ρομαντισμού στην Γαλλία.
Καταγόμενος από οικογένεια μικροευγενών της Βουργουνδίας, πήρε την πρώτη του εκπαίδευση από την μητέρα του και κατόπιν φοίτησε σε εκκλησιαστικό κολλέγιο. Βαθειά ίχνη της φοίτησης αυτής διακρίνονται στο κατοπινό έργο του.
Φύση αισθηματική και με ζωηρή φαντασία, ταξίδεψε το 1811-12 στην Ιταλία. Στη Νεάπολη ερωτεύτηκε μια φτωχή κοπέλα από οικογένεια ψαράδων της Προτσίντα, την οποία απαθανάτισε αργότερα στο περίφημο μυθιστόρημά του Γκρατσιέλλα.
Το 1816, στην λουτρόπολη Αιξ-λε-Μπαιν, στις όχθες της λίμνης Μπουρζέ, σχετίστηκε με την σύζυγο του φυσικού και εφευρέτη Ζακ Σαρλ, Ζυλί Σαρλ (Julie Charles). Το ότι ήταν παντρεμένη και βαριά άρρωστη δεν εμπόδισε να αναπτυχθεί ένα δυνατό αλλά σύντομο ειδύλλιο. Συμφώνησαν να ξανασυναντηθούν στο Αιξ τον επόμενο χρόνο, αλλά η Ζυλί πέθανε. Ο θάνατός της ενέπνευσε στον Λαμαρτίνο την Λίμνη, ένα από τα αθάνατα ποιήματα της γαλλικής φιλολογίας.
Το 1820 έγινε αμέσως ευρύτατα γνωστός με την πρώτη του συλλογή Ποιητικοί ρεμβασμοί, που χαιρετίστηκε σαν αρχή νέας περιόδου στην γαλλική ποίηση. Το 1823 παντρεύτηκε μιαν Αγγλίδα και δημοσίευσε τους Νέους ρεμβασμούς. Το επόμενο έτος διορίστηκε γραμματέας της γαλλικής πρεσβείας στην Φλωρεντία και το 1829 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Το 1832 πραγματοποίησε ταξίδι στην Εγγύς Ανατολή, καρπός του οποίου ήταν το Ταξίδι στην Ανατολή, το πρώτο πεζό έργο του. Στο βιβλίο αυτό διαφαίνεται ήδη (παρά τον θαυμασμό του για την αρχαία ελληνική τέχνη και τα με ελληνικά θέματα έργα του) ο φιλοτουρκισμός του Λαμαρτέν, ο οποίος τον οδήγησε αργότερα (1854) στην συγγραφή της Ιστορίας της Τουρκίας.
Κατά την διάρκεια του παραπάνω ταξιδιού του είχε εκλεγεί βουλευτής και διατήρησε την ιδιότητα αυτή ως το 1848, διακρινόμενος για την ρητορική του δεινότητα. Μετά την επανάσταση του 1848 (22-25 Φεβρουαρίου) διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών και κεντρική μορφή της νέας κατάστασης πραγμάτων. Έχασε όμως την δημοτικότητά του στις ταραχές του Ιουνίου που ακολούθησαν και απομακρύνθηκε από την εξουσία.
Έζησε τα τελευταία του χρόνια σε οικονομική στενοχώρια, αναγκασμένος να γράφει αδιάκοπα και μάλιστα έργα κατά παραγγελίαν.
