ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΡΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΥΘΡΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ - Συλλογικό

Μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Άριστη κατάσταση.
Εκδόσεις ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ, 1991, σελ. 224, 21x14
---
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ο Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι μέσα απ' αυτό το βιβλίο διηγείται όλη την ιστορία του σαν μέλος αυτής της οργανώσεως από την στιγμή που ένας παλιός κομμουνιστής αντάρτης του παραδίδει, ένα κρυμμένο από χρόνια Μπράουνινγκ, λάφυρο από ένα Γερμανό αξιωματικό που σκοτώθηκε από τους αντάρτες.
Η αφήγησίς του αυτή θα μπορούσε με άνεση να θεωρηθή όχι μόνο σαν ένας άριστος οδηγός γνώσεως για την λειτουργία μιας τρομοκρατικής ομάδας αλλά και σαν ένας βοηθός για κάθε ενιδαφερόμενο επάνω σ' αυτό το φαινόμενο που θέλοντας ή όχι να το δεχθούμε αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στην σημερινή Ελλάδα.
 
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες (ιταλικά: Brigate Rosse, εν συντομία BR) ήταν τρομοκρατική οργάνωση που έδρασε στην Ιταλία. Η δράση της περιλάμβανε μεταξύ άλλων δολοφονίες, απαγωγές και ληστείες κατά τη διάρκεια των μολυβένιων ετών και είχε ως στόχο να αποσταθεροποιήσει την Ιταλία. Σχηματίστηκε το 1970 και είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός «επαναστατικού» κράτους μέσα από τον ένοπλο αγώνα και την έξοδο της Ιταλίας από το ΝΑΤΟ. Πρότυπα για την οργάνωσή της ήταν οι λατινοαμερικάνικες ομάδες αντάρτικου πόλεως, όπως οι Τουπαμάρος, και το ιταλικό κίνημα αντίστασης το 1943-45.
Η πιο διάσημη επίθεση των Ερυθρών Ταξιαρχιών ήταν η απαγωγή του πρώην πρωθυπουργού Άλντο Μόρο το 1978, ο οποίος επιχειρούσε τον ιστορικό συμβιβασμό (compromesso storico) με τους κομμουνιστές. Οι απαγωγείς δολοφόνησαν πέντε μέλη της συνοδείας του Μόρο και δολοφόνησαν τον Μόρο 54 μέρες αργότερα. Η οργάνωση στη συνέχεια μετά βίας επέζησε στα τελευταία χρόνια του ψυχρού πολέμου, ενώ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 έγιναν μαζικές συλλήψεις μελών της οργάνωσης και έτσι η οργάνωση έχασε τη δύναμή της.