Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ - Ανατόλ Φρανς
Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Μυθιστόρημα.
Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Συγγραφέας: ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ
Μετάφραση: ΛΟΫΣΚΑ ΑΒΑΓΙΑΝΟΥ
Εκδόσεις: ΑΣΤΕΡΙ
Έτος εκδόσεως: 1981
Σελίδες: 262
Διαστάσεις: 21 Χ 13
---
Η Ανταρσία των αγγέλων (La Révolte des Anges) είναι μυθιστόρημα του 1914 του Ανατόλ Φρανς.
Το μυθιστόρημα επαναλαμβάνει την κλασική χριστιανική ιστορία του πολέμου στον Παράδεισο μεταξύ αγγέλων με επικεφαλής τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και άλλων με επικεφαλής τον Σατανά. Ο πόλεμος τελειώνει με την ήττα και τη ρίψη στη Γη του τελευταίου. Η πλοκή δίνει έμφαση σε θέματα πρωταγωνιστών που πολεμούν μια κυρίαρχη ιεραρχία και προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτήν, καθώς και «κρυφότητα, αυταπάτη, επανάσταση και επιφάνεια ... μια λογοτεχνική εξερεύνηση υπαρξιακών επιλογών σε ένα αποκαλυπτικό πλαίσιο». Είναι γραμμένο, λέει ο René Boylesve, με μια «επιδέξια ευφροσύνη». Τονίζεται ο αμοιβαίος ανταγωνισμός μεταξύ του Θεού και των αγγέλων του, που οδηγεί σε δυσαρέσκεια και τελικά στην εξέγερση των τελευταίων.
Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του Arcade, του φύλακα αγγέλου του Maurice d'Esparvieu. Βαριεστημένος επειδή ο Επίσκοπος d'Esparvieu είναι αναμάρτητος, ο Arcade αρχίζει να διαβάζει τα βιβλία του επισκόπου για τη θεολογία και γίνεται άθεος. Μετακομίζει στο Παρίσι, γνωρίζει μια γυναίκα, ερωτεύεται και χάνει την παρθενία του, με αποτέλεσμα να πέσουν τα φτερά του. Στη συνέχεια εντάσσεται στο επαναστατικό κίνημα των πεσόντων αγγέλων και συναντά τον Διάβολο, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι αν ανέτρεψε τον Θεό, θα γίνει ακριβώς όπως ο Θεός. Ο Arcade συνειδητοποιεί ότι η αντικατάσταση του Θεού με έναν άλλον δεν έχει νόημα, εκτός και αν «στον εαυτό μας και μόνο μέσα μας επιτεθούμε και καταστρέψουμε τον Ialdabaoth ». Ο Ialdabaoth χαρακτηρίζεται στον Γνωστικισμό ως ένας κακόβουλος κατώτερος Θεός που πιστεύει ότι μόνος του είναι ο Θεός, αγνοώντας τους ουρανούς από πάνω του. Σύμφωνα με τη Γαλλία, το όνομά του Ialdabaoth σημαίνει «παιδί που περιπλανιέται».
Ο Ανατόλ Φρανς (Anatole France, πραγματικό όνομα François Anatole Thibault, Παρίσι, 16 Απριλίου 1844 - 12 Οκτωβρίου 1924) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και κριτικός (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1921). Ο πατέρας του, Φρανσουά-Νοέλ Τιμπώ, ο οποίος είχε ελλειπή παιδεία, είχε φιλοδοξίες για τον γιο του και γι' αυτό τον έστειλε να σπουδάσει στο Κολλέγιο Στανισλάς, που προοριζόταν για αριστοκράτες και μεγαλοαστούς, το 1855. Στη διάρκεια των σπουδών του, ο νεαρός Ανατόλ έγινε δέκτης πολλών αρνητικών σχολίων κοινωνικού περιεχομένου και η πίκρα που του προκάλεσαν αυτά αντικατοπτρίστηκε αργότερα στα έργα του. Το αρνητικό αυτό κλίμα, σε συνδυασμό με την πίεση από την πλευρά του πατέρα του, ο οποίος φιλοδοξούσε ο γιος του να ανέβει κοινωνικά, φαίνεται πως οδήγησαν τον Ανατόλ Φρανς από τα δεκαπέντε του χρόνια (εμπνευσμένο ήδη από τη Γαλλική επανάσταση και τους κοινωνικούς αγώνες της εποχής του) στην άσκηση έντονης κριτικής και στη θρησκεία με αποτέλεσμα να περιληφθεί το 1922 στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων (Index Librorum Prohibitorum) του Βατικανού. Στη διαμόρφωση των πολιτικών του πεποιθήσεων επέδρασε έντονα και το βιβλιοπωλείο του πατέρα του, στο οποίο ο πατέρας Τιμπώ συγκέντρωνε φυλλάδια, εφημερίδες και γενικά ντοκουμέντα για τη Γαλλική Επανάσταση. Τελικά ο Ανατόλ Φρανς εγκατέλειψε το Κολλέγιο Στανισλάς το 1862.
Από το 1867 άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα σε φιλολογικά περιοδικά, εργάστηκε για τον βιβλιοπώλη Λεμέρ και έγινε δεκτός στον κύκλο των Παρνασσιστών ποιητών. Συγχρόνως, για να κερδίσει κάποια χρήματα, εργάστηκε ως «νέγρος». Το 1877, παντρεύτηκε τη Βαλερί Γκερέν ντε Σωβίλ και απέκτησε μια κόρη. Το 1887 αρχίζει η σχέση του με την Μαντάμ Καιγιαβέ, η οποία αποτέλεσε τον μεγάλο έρωτα της ζωής του.
Το 1881, έρχεται η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, όταν εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Το έγκλημα του Σιλβέστρ Μπονάρ. Ακολούθησαν: «Το οινομαγειρείο της βασίλισσας Πεντώκ», «Η εξέγερση των αγγέλων», «Θαΐς», «Οι θεοί διψούν», «Το νησί των πιγκουίνων» κ.ά. Μετά το 1900, τα περισσότερα έργα του Ανατόλ Φρανς εκφράζουν τους κοινωνικούς προβληματισμούς του. Μετά την υπόθεση Ντρέιφους, το 1894, που συγκλόνισε τη Γαλλία, άρχισε να απασχολείται με τα κοινωνικά προβλήματα προσεγγίζοντας τις σοσιαλιστικές ιδέες και τους αριστερούς κύκλους.
Ο ρόλος του Ανατόλ Φρανς στη λογοτεχνική ζωή ιδιαίτερα έγινε ακόμη πιο ουσιαστικός, όταν ανέλαβε τη βιβλιοκρισία στην εφημερίδα «Ο Χρόνος» (Le Temps), όπου από το 1887 έως το 1896 τα εβδομαδιαία χρονογραφήματά του τον ανέδειξαν σ΄έναν από τους πιο σημαντικούς κριτικούς της εποχής του. Το 1896 ο Ανατόλ Φράνς έγινε μέλος έγινε μέλος της Γαλλική Ακαδημία Επιστημών. Στη τελευταία περίοδο της ζωής του είχε γίνει «πρέσβης» των γαλλικών γραμμάτων και είχε έρθει στην Ελλάδα (1898, 1901, 1907,1908) και το 1919 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής.
