Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΠΙΣΣΑΣ ΙΩΑΝΝΑΣ - Σπάνχαϊμ

Σκληρόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Ολοσέλιδες εικονογραφήσεις σε ιλουστρασιόν χαρτί.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. 
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΠΙΣΣΑΣ ΙΩΑΝΝΑΣ
Συγγραφέας: ΙΕΖΕΚΙΗΛ ΝΤΕ ΣΠΑΝΧΑΪΜ
Μετάφραση: ΠΕΡΙΚΛΗ ΡΟΔΑΚΗ
Επιμέλεια - θεώρηση: ΑΓΗΣΙΛΑΟΥ ΤΣΕΛΑΛΗ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
Έτος εκδόσεως: 1963
Σελίδες: 270 + ολοσέλιδες εικόνες
Διαστάσεις: 21 Χ 15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΠΙΣΣΑΣ ΙΩΑΝΝΑΣ (ΙΩΑΝΝΗΣ 8ος - ΑΓΓΛΟΣ - ΓΥΝΑΙΚΑ) ΚΑΙ Η ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ ΤΟΥ ΡΟΪΔΗ
ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΛΑΝΦΑΝ ΣΤΟΝ κ. ΝΤΕ ΣΠΑΝΧΑΪΜ (ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΒΡΑΔΕΝΒΟΥΡΓΟΥ)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΛΑΝΦΑΝ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΠΑΝΧΑΪΜ
Η ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΠΑΝΧΑΪΜ ΤΟΥ 1738 - ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΠΙΣΣΑΣ - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: ΕΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: "Η ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ" ΤΟΥ ΕΜΜ. ΡΟΪΔΗ - ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΚΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΕΚΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΟΪΔΗ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΗΜΕΣ "ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΝΟΣ ΑΓΡΙΝΙΩΤΗ"
---
Ο Ezekiel Freiherr von Spanheim (επίσης Ézéchiel και γνωστός ως Baron Spanheim) (1629 – 1710) ήταν διπλωμάτης και λόγιος της Γενεύης.
Γεννήθηκε στη Γενεύη, πρωτότοκος γιος του Friedrich Spanheim του Πρεσβύτερου. Μετά το 1642 σπούδασε φιλολογία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο του Leyden και το 1650 επέστρεψε στη Γενεύη για να γίνει καθηγητής Ρητορικής στη Γενεύη.
Το 1656 ο Spanheim έγινε δάσκαλος του γιου του Charles I Louis, Elector Palatine. Η πολιτική θεωρία τον οδήγησε σε μια διπλωματική καριέρα. Ο Εκλέκτορας τον έστειλε το 1661 στη Ρώμη για να ερευνήσει ίντριγκες των Ρωμαιοκαθολικών Εκλεκτόρων. Μετά την επιστροφή του το 1665, ο Εκλέκτορας τον προσέλαβε ως πρεσβευτή σε διάφορα δικαστήρια, τελικά στην Αγγλία όπου μετά το 1679 χρεώθηκε και με τις υποθέσεις του Εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου. Εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας το 1679.
Το 1680 μπήκε στην υπηρεσία του εκλογικού Βρανδεμβούργου ως υπουργός Επικρατείας. Ως πρεσβευτής του Μεγάλου Εκλέκτορα πέρασε εννέα χρόνια στην αυλή του Παρισιού και στη συνέχεια αφιέρωσε μερικά χρόνια σε σπουδές στο Βερολίνο, αλλά μετά την Ειρήνη του Ρίσγουικ το 1697 επέστρεψε ως πρεσβευτής στη Γαλλία όπου παρέμεινε μέχρι το 1702.
Το 1702, πήγε στην τελευταία του διπλωματική αποστολή, ως ο πρώτος πρέσβης της Πρωσίας στην Αγγλία. Πέθανε στο Λονδίνο το 1710 και θάφτηκε στο Αβαείο του Γουέστμινστερ.
Τα κυριότερα έργα του είναι το Disputationes de usu et præstantia numismatum antiquorum (Ρώμη, 1664, σε 2 τόμους, Λονδίνο και Άμστερνταμ, 1706–17) και το Orbis Romanus (Λονδίνο, 1704· Halle, 1738), τα οποία ο Edward Gibbon χρησιμοποίησε ως πηγή για το μνημειώδες του The Decline and Fall of the Roman Empire. Επίσης, επιμελήθηκε με τον Πετάβιο την Όπερα του Κυρίλλου της Αλεξάνδρειας και του Αυτοκράτορα Ιουλιανού (Λειψία, 1696).