Η ΤΡΕΛΑ - Λεονίντ Αντρέγιεφ
Μαλακό εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, μονοτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Νουβέλα.
Η ΤΡΕΛΑ
Συγγραφέας: ΛΕΟΝΙΝΤ ΑΝΤΡΕΓΙΕΦ
Εκδόσεις: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Έτος εκδόσεως: 2006
Σελίδες: 64
Διαστάσεις: 21x14---
Εγώ θα σας αποδείξω πως είμαι υγιής. Σεις θα μου αποδείξετε πως είμαι καλά και εγώ θα σας αποδείξω πως είμαι τρελός. Θα μου πείτε πως δεν πρέπει να σκοτώνει κανείς, ούτε να κλέβει, ούτε να απατά, γιατί είναι ανήθικο κι εγκληματικό, κι εγώ θα σας αποδείξω πως μπορεί κανείς να σκοτώνει και να κλέβει και πως είναι πολύ ηθικό. Και θα σκεφτόσαστε και θα μιλάτε, κι εγώ θα σκέφτομαι και θα μιλάω το ίδιο, κι όλοι θα έχουμε δίκιο και κανείς μας δεν θάχει δίκιο. Πού βρίσκεται ο δικαστής που να μπορεί να μας δικάσει και να βρει την αλήθεια; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Λεονίντ Νικολάγιεβιτς Αντρέγιεφ (9 Αυγούστου 1871 - 12 Σεπτεμβρίου 1919) ήταν Ρώσος συγγραφέας, ο κύριος εκπρόσωπος του εξπρεσιονισμού στη ρωσική λογοτεχνία.
Τα πρώτα έργα του Λεονίντ Αντρέγιεφ, σε μεγάλο βαθμό, αντανακλούν τις καταστροφικές συνθήκες υπό τις οποίες βρισκόταν τότε ο συγγραφέας. Ωστόσο, ακόμη και στις αρχές της πορείας του έδειξε τα κύρια κίνητρά του: τον σκεπτικισμό και τον πεσιμισμό του, την έλλειψη πίστης στον ανθρώπινο νου (Ο τοίχος, Η ζωή του Βασίλι Φιβέισκι) και τη θρησκεία (Ιούδας ο Ισκαριώτης). Η γλώσσα του είναι δυναμική και εκφραστική. Τα έργα του τα διακρίνει μια όξυνση αντιθέσεων, απροσδόκητες στροφές των γεγονότων σε συνδυασμό με μια σχηματική απλότητα του ύφους. Στα πρώτα του βήματα επηρεάστηκε από τον ύστερο ρομαντισμό και μέσα από τον ρεαλισμό έφτασε αργότερα στον εξπρεσιονισμό. Εκκεντρικός και μελαγχολικός στην καθημερινή του ζωή, ήταν λάτρης των έργων του Σοπενχάουερ.
Ο Αντρέγιεφ γνώρισε μεγάλη ανταπόκριση στους καλλιτεχνικούς και πνευματικούς κύκλους της προεπαναστατικής Ρωσίας. Θετικά σχόλια για αυτόν είχαν εκφράσει εκτός από τον Γκόρκι, ο Νίκολας Ραίριχ, ο Ρέπιν, ο Τσέχωφ και πολλοί άλλοι. Η φήμη του εξαπλώθηκε μετά την έκδοση το 1901 της συλλογής του Μια φορά κι έναν καιρό. Την επόμενη χρονιά δημοσίευσε, μεταξύ άλλων, δύο από τα γνωστότερα διηγήματά του: Μέσα στην ομίχλη και Η άβυσσος. Το τελευταίο, η ιστορία ενός εφήβου, ο οποίος τρελαμένος από τη σύφιλη, δολοφονεί μια πόρνη και κατόπιν αυτοκτονεί, δέχτηκε οξύτατη κριτική από την κόμισσα Σοφία Τολστόι. Στις αρχές του 1902 παντρεύτηκε, έπειτα από πολύχρονη και θυελλώδη σχέση, την Αλεξάνδρα Βελιγκόρσκαγια, ανιψιά του Ουκρανού ποιητή Ταράς Σεβτσένκο και στο τέλος της χρονιάς γεννήθηκε ο πρώτος του γιος, ο Βαντίμ. Η νουβέλα του Το κόκκινο γέλιο ήταν η αντίδρασή του στη φρίκη Ρωσοϊαπωνικού πολέμου. Το 1905 χαιρέτισε την πρώτη ρωσική επανάσταση. Ο Κυβερνήτης, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς και το θεατρικό Προς τ' αστέρια αντανακλούν τη συμπάθεια του συγγραφέα για την επανάσταση. Τον Φεβρουάριο φυλακίστηκε γιατί στο διαμέρισμά του πραγματοποιήθηκε μυστική συνάντηση της Κεντρικής Επιτροπής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.
Στα τέλη του 1905 ο συγγραφέας αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γερμανία για να γλυτώσει από τις διώξεις των καθεστωτικών. Στο Βερολίνο, το 1906, γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του, ο Δανιήλ και το Δεκέμβριο του ίδιου έτους πέθανε από επιλόχειο πυρετό η γυναίκα του, γεγονός που τον έριξε σε βαθιά κατάθλιψη. Αποδέχεται την πρόσκληση του Γκόρκι να τον επισκεφθεί στο Κάπρι, όπου και ζει μέχρι την άνοιξη του 1907. Μετά το 1907 ο Λεονίντ Αντρέγιεφ παραιτήθηκε από κάθε επαναστατική άποψη, πιστεύοντας ότι η εξέγερση των μαζών μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια μεγάλη απώλεια της ζωής και μεγάλη οδύνη.
Επιστρέφει στην Αγία Πετρούπολη και το 1908 δημοσιεύει το δημοφιλέστερο μυθιστόρημά του, τους Επτά κρεμασμένους, μια καταγγελία της τσαρικής τυραννίας. Παντρεύεται την Άννα Ντενίσεβιτς (από την οποία θα αποκτήσει 3 παιδιά, τον Σάββα, τη Βέρα και τον Βαλεντίν) και μετακομίζει σε δικό του σπίτι στο Βάμελσου, στον κόλπο της Φινλανδίας, λίγο έξω από την Αγία Πετρούπολη.
Στις 12 Σεπτέμβρη 1919 ο Λεονίντ Αντρέγιεφ πέθανε ξαφνικά από εγκεφαλική αιμορραγία στη Φινλανδία.
