ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (1884) - Υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου

Σκληρόδετο / Δερματόδετο βιβλίο.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και ακμές. 
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
ΠΛΟΥΤΙΣΘΕΝ ΔΙΑΦΟΡΟΙΣ ΠΙΝΑΞΙ ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΙΚΟΙΣ, ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΙΣ ΚΤΛ. ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΝΕΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟΝ ΜΕΤΡΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΟΙΣ ΠΡΟΣΕΤΕΘΗ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΚΑΙ
ΛΕΞΙΚΟΝ ΕΠΙΤΟΜΟΝ
ΤΩΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙΣ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΣΙΝ ΑΠΑΝΤΩΝΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
Συγγραφέας: ΣΥΝΤΕΘΕΝ ΥΠΟ ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΟΡΟΜΗΛΑ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1884
Σελίδες: ιε' + 1592 + 198
Διαστάσεις: 26,5 Χ 20 Χ 6,5
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
ΠΙΝΑΞ Α'. ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΙΝΑΞ Β'. ΜΕΤΡΑ ΕΚΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
ΠΙΝΑΞ Γ'. ΜΕΤΡΑ ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
ΠΙΝΑΞ Δ'. ΣΤΑΘΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
ΠΙΝΑΞ Ε' ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
ΠΙΝΑΞ ΣΤ'. ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΩΝ ΑΤΤΙΚΩΝ ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΗΜΕΡΩΝ
ΠΙΝΑΞ Ζ'. ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΕΡΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - ΚΥΡΙΩΤΑΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑΙ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΙ ΜΕΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ
ΠΙΝΑΞ Η'. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
---
Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος (1797 ή 1798 - 1878) ήταν Έλληνας λόγιος του 19ου αιώνα.
Γεννήθηκε στο Ιάσιο της Μολδαβίας στις 6 Νοεμβρίου του 1798. Ο πατέρας του ήταν επιστάτης του μεγάλου Αρμάση επί της ηγεμονίας του Αλέξανδρου Καλλιμάχη. Γράμματα έμαθε στην σχολή της Ξηράς Κρήνης. Κατέφυγε μαζί με τους γονείς του για να σωθούν από τις σφαγές των Ελλήνων από τους Τούρκους που ξέσπασαν το 1821 στην Μολδοβλαχία, και μετά από πολλά δεινά και περιπέτειες που διάρκεσαν εννέα χρόνια έφτασαν στην Ελλάδα. Εκεί προσλήφθηκε στην γραμματεία των Εσωτερικών, και αργότερα υπηρέτησε σε πολλές άλλες πολιτικές και εκκλησιαστικές επιτροπές, φτάνοντας τελικά επίτροπος του βασιλιά παρά την Ιερή Σύνοδο.
Το 1846 ήρθε σε ρήξη με τον Άρμανσπεργκ λόγω των προνομίων της ορθόδοξης εκκλησίας και παραιτήθηκε. Ασχολήθηκε με τα γράμματα και τις μελέτες ως το 1854, όταν ξανά ανέλαβε ως διευθυντής της δημοτικής εκπαίδευσης. Στην υπηρεσία αυτή έφερε πολλές ανακαινίσεις και βελτιώσεις. Τα δημοτικά σχολεία σχεδόν διπλασιάστηκαν, ο μισθός των δημοδιδασκάλων τακτοποιήθηκε, καταργήθηκε η βιβλιοκαπηλία, και πολλά άλλα.
Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Απριλίου 1878. Γιοί του ήταν ο Αναστάσιος και Αλέξανδρος, σημαντικοί πολιτικοί δημοσιογράφοι.
Από το φιλολογικό έργο του Σκαρλάτου, το πρώτο δημοσιευμένο είναι το μεταφραστικό λεξικό από τα νέα στα αρχαία Ελληνικά, και αντίστροφα. Επίσης εξέδωσε Ελληνικό-Γαλλικό μεταφραστικό λεξικό, τοπογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης, και άλλα συγγράμματα.
Ήταν συγγραφέας τριών λεξικών, τα οποία ήταν μεγάλης σημασίας για την ελληνική λεξικογραφία και ταυτόχρονα ήταν ο πρώτος Έλληνας λεξικογράφος που δημοσίευσε λεξικό στο έδαφος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Το πρώτο λεξικό του (1835) - Λεξικό της σύγχρονης καθομιλουμένη μορφή της ελληνικής γλώσσας ( Δημοτική ). Το δεύτερο λεξικό ήταν το «Λεξικόν Ελληνικόν και Γαλλικόν« (1846).
Το τρίτο λεξικό, ήταν το «Λεξικόν της ελληνικής γλώσσης», το 1852, ένα λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ο Βυζάντιος ως λεξικογράφος αν και αυτοδίδακτος, το έργο του έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τον 19ο αιώνα.