Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ - Δρος Αριστείδου Ι. Ανδρόνικου
Χαρτόδετο βιβλίο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Άριστη κατάσταση.
Ανατύπωση της πρώτης εκδόσεως του 1928.
Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ
Συγγραφέας: ΔΡ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
Εκδόσεις: χ.ε.
Έτος εκδόσεως: χ.χ.
Σελίδες: 84
Διαστάσεις: 21Χ14
---
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ο Ιούδας διά μέσου των αιώνων. Οι αφανείς εχθροί της ανθρωπότητος. Εις το έργον μας τούτο δεν επιχειρούμε να γράψωμεν την ιστορίαν του εβραϊκού έθνους αλλ’ απλώς περιοριζόμεθα ν’ αποκαλύψουμε το καταχθόνιον έργον του δια μέσου των δυο τελευταίων χιλιετηρίδων, εναντίον του χριστιανισμού και του εθνισμού όλων των λαών… …Είναι αναμφισβήτητον ότι κανέν έθνος της γης δεν δεικνύει τόσην φυλετικήν αλληλεγγύην, τόσην αδιάρρηκτον συνοχήν, τόσην εθνικήν πειθαρχίαν, όσον οι Εβραίοι, οι οποίοι όμως δια τους άλλους λαούς κηρύσσουν την διάλυσιν της θρησκείας, της οικογένειας, της πατρίδος… …Έν από τα αποκαλυπτικότερα έγγραφα, τα οποία τρανώς αποδεικνύουν το μέγα συνωμοτικόν έργον των Εβραίων κατά των Χριστιανών και της ανθρωπότητος, είναι και τα δημοσιευθέντα το πρώτον κατά το 1905 πρακτικά των Σοφών Σιωνιστών… …Κατά τους τελευταίους 4-5 αιώνας, οι Εβραίοι ανέπτυξαν και ετελειοποίησαν τας μυστικάς αυτών οργανώσεις ούτως ώστε να εκπλήσσεται τις προ του σατανικού μηχανισμού των. Σήμερον δεν είναι πλέον μυστικόν και ουδείς δύναται ν’ αμφιβάλλει ότι οι χειραγωγούντες τας μυστικάς οργανώσεις είναι οι Εβραίοι… …Και ποίος ο απώτερος σκοπός των μυστικών του των οργανώσεων; Σκοπός αυτών είναι η δια των επαναστάσεων και των αναστατώσεων καταστροφή όλων, ει δυνατόν, των ηθικών και υλικών αξιών, αι οποίαι αποτελούν το παλλάδιον του σημερινού πολιτισμού… …Οι Εβραίοι είναι κατά τούτο άξιοι θαυμασμού ότι από μακρού ήδη απέδωκαν εξαιρετικήν σημασίαν εις την προπαγάνδαν...
Ο Δρ. Αριστείδης Ανδρόνικος, Έλληνας εθνικοσοσοσιαλιστής, ιατρός, διδάκτορας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Παρισιού, φιλόσοφος και συγγραφέας αντισιωνιστικών καθώς και αντικομμουνιστικών βιβλίων, γεννήθηκε το 1862 στη Φιλιππούπολη της αλύτρωτης Ανατολικής Ρωμυλίας και πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 1952 στην Αθήνα.
Ο Ανδρόνικος κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια της Ανατολικής Ρωμυλίας και ανιψιός του ήταν ο κορυφαίος αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος. Ο Αριστείδης αποφοίτησε στις 14 Ιουνίου 1891, από το «Ζαρίφειο» Γυμνάσιο Φιλιππουπόλεως. Κατατάχθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και μεταγράφηκε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ως φοιτητής του δευτέρου έτους.
Έπειτα από τις σπουδές του στην Αθήνα, ο Αριστείδης Ανδρόνικος εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιατρική, όμως δεν περιορίστηκε στην μελέτη των ιατρικών βιβλίων κι αποφάσισε ν’ ανακαλύψει τις κυρίαρχες δυνάμεις της εποχής του, όπως οι Τραπεζίτες της πλατείας Πιγκάλ, οι άνθρωποι των χρηματιστηρίων καθώς και οι τοκογλύφοι των λαών της Ευρώπης, που καθόριζαν τη ροπή της πολιτικής και της οικονομίας, τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες είχαν στραφεί στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν κατά του Ελληνισμού. Στην προσπάθεια του αυτή εγκατέλειψε την Ευρώπη κι εγκαταστάθηκε στην Άπω Ανατολή. Στην Κίνα μελέτησε την σινική επανάσταση και παρέμεινε στην Ρωσία, Ευρωπαϊκή και Ασιατική, από το 1902-1924. Ενδιάμεσα, το 1911 εγκαταστάθηκε στην Πετρούπολη, όπου εξασκούσε το ιατρικό επάγγελμα στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς τον είχαν ελκύσει τα προμηνύματα της κοινωνικής ανατροπής που επικράτησε μετά από 7 χρόνια.
Το 1918 μετά την αναχώρηση του Κακλαμάνου του ανατέθηκε από την Πρεσβεία της Στοκχόλμης η διεύθυνση του Γενικού Προξενείου Πετρούπολης, το οποίο υπηρέτησε ως άμισθος διευθυντής την περίοδο που επικράτησε ο μπολσεβικισμός. Διεύθυνε το Ελληνικό προξενείο μέχρι τις 2 Ιουνίου 1919, όταν συνελήφθη μαζί με όλους τους διπλωματικούς αντιπροσώπους και οδηγήθηκε στις φυλακές Μόσχας, απ' όπου απολύθηκε μετά από έξι μήνες και παρέμεινε εκεί υπό αστυνομική επιτήρηση. Στις αρχές του 1924 κατόρθωσε να αναχωρήσει από την Πετρούπολη και μέσω Φινλανδίας, Γερμανίας, Βελγίου και Γαλλίας ήρθε στην Ελλάδα.
Το Νοέμβριο του 1929 μαζί με τους Πτολεμαίο Σαρηγιάννη, Αντώνιο Αθηνογένη, Ιωάννη Αραπάκη και τον Αριστείδη Σκυλίτση ίδρυσε την «Πανελλήνια Ένωση Κοινωνικής Άμυνας», [Π.Ε.Κ.Α.], με στόχο τον αντικομουνιστικό αγώνα και την αφύπνιση της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων. Τον Σεπτέμβριο του 1942, μετά την ανατίναξη του κτιρίου της «Ελληνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης», [Ε.Σ.Π.Ο.], η οποία ιδρύθηκε το Μάιο του 1941, ανέλαβε την ηγεσία της οργανώσεως και διαδέχθηκε το Γεώργιο Βλαβιανό, πρώτο αρχηγό της, γιατρό και υφηγητή Πανεπιστημίου. Ο Ανδρόνικος, το Σεπτέμβριο του 1944 λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, έφυγε με ειδική αμαξοστοιχία για τη Βιέννη μαζί με πλειάδα άλλων εθνικοσοσιαλιστών. Εκεί συμμετείχε στην «εξόριστη κυβέρνηση» του Έκτορα Τσιρονίκου, που συγκροτήθηκε στις αρχές Νοεμβρίου 1944 στην κωμόπολη Κίτσμπυλ, στο ξενοδοχείο «Grand Hotel» αναλαμβάνοντας μαζί με τον Κωνσταντίνο Σκανδάλη το «Υπουργείο Διαφώτισης και Προπαγάνδας». Την εξόριστη κυβέρνηση της Βιέννης πλαισίωσαν στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού χώρου και σκοπός της επιτροπής ήταν να αναλάβει την εξουσία μετά την «επιστροφή» των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, όμως ως τότε θα εκπροσωπούσε τα ελληνικά συμφέροντα στο Ράιχ και θα προσπαθούσε να επιλύσει τα προβλήματα των Ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Κλιμάκιο της που το αποτελούσαν οι Ταβουλάρης, Βλαχογιάννης, Αριστείδης Ανδρόνικος, Πανταζής και η αδελφή του, ο Χάρης Λάμπρου και άλλοι κατέθεσαν στεφάνι στις 25 Μαρτίου 1945, στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στη Βιέννη.
