Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ - Karl R. Popper

Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Εξώφυλλα με αυτιά.
Δημοτική γλώσσα, μονοτονικό σύστημα.
Άριστη κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ
ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ
Συγγραφέας: KARL R. POPPER
Μετάφραση: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις: ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Α. ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ
Έτος εκδόσεως: 2002
Σελίδες: 416
Διαστάσεις: 24 Χ 17
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Πρόλογος του συγγραφέα
Πρόλογος του επιμελητή της έκδοσης
Πίνακας συντομογραφιών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η επινόηση της επαγωγής από τον Αριστοτέλη και η έκκληση της προσωκρατικής κοσμολογίας
ΔΟΚΙΜΙΟ 1
Επιστροφή στους προσωκρατικούς
ΔΟΚΙΜΙΟ 2
Ο άγνωστος Ξενοφάνης: μια απόπειρα αποκατάστασης της σπουδαιότητάς του
ΔΟΚΙΜΙΟ 3
Πως η Σελήνη θα μπορούσε κάπως να φωτίσει τις δύο οδούς του Παρμενίδη
ΔΟΚΙΜΙΟ 4
Πως η σελήνη θα μπορούσε να ρίξει λίγο από το φως της στις δύο οδούς του Παρμενίδη (1989)
ΔΟΚΙΜΙΟ 5
Μπορεί άραγε η σελήνη να φωτίσει τις οδούς του Παρμενίδη; (1988)
ΔΟΚΙΜΙΟ 6
Ο κόσμος του Παρμενίδη: Σημειώσεις για το ποίημα του Παρμενίδη και την προέλευσή του από την πρώιμη ελληνική κοσμολογία
ΔΟΚΙΜΙΟ 7
Πέρα από την αναζήτηση για αναλλοίωτα (αμετατροπίες)
ΔΟΚΙΜΙΟ 8
Σχόλια για την προϊστορική ανακάλυψη του «εγώ» και για το πρόβλημα της ψυχής - σώματος στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία
ΔΟΚΙΜΙΟ 9
O Πλάτων και η γεωμετρία
ΔΟΚΙΜΙΟ 10
Καταπληκτικές παρατηρήσεις για τη στήριξη και την ανατροπή: πως η επαγωγή γίνεται αντεπαγωγή και η επαγωγή επανέρχεται στον έλεγχον
Παράρτημα
Όψιμα αποσπάσματα του Popper γύρω από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία
Ευρετήριο μεταφραστών
Ευρετήριο ονομάτων και των παραθεμάτων που αναλύονται
Θεματικό ευρετήριο
---
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ: Ο κόσμος του Παρμενίδη είναι ένα σύνολο από δοκίμια και μελέτες που από πολλά χρόνια και ως το τέλος της ζωής του ο Κ. Πόππερ αφιέρωσε στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Στη συγγραφή τους, όπως ο ίδιος λέει στον πρόλογό του, τον ενέπνεε μια διπλή επιθυμία: αφ’ ενός να υλοποιήσει τη βασική του θέση ότι όλη η ιστορία είναι η καταγραφή προβληματικών καταστάσεων και ότι με την εφαρμογή αυτής της αρχής μπορούμε να προχωρήσουμε πολύ περισσότερο στην κατανόηση των Προσωκρατικών και άλλων στοχαστών του παρελθόντος και αφ’ έτερου, να αναδείξει το πραγματικό μέγεθος των πρώιμων Ελλήνων φιλοσόφων, που χάρισαν στην Ευρώπη τη φιλοσοφία της, την επιστήμη της και τον ανθρωπισμό της. Η μοναδική αυτή συλλογή δοκιμίων, που δημοσιεύονται για πρώτη φορά συγκεκριμένα, ενώ φέρνει στο φως την πολυσυνθετότητα της αρχαίας ελληνικής σκέψης, αποκαλύπτει παράλληλα την αφοσιωμένη ενασχόληση του Πόππερ με την προσωκρατική φιλοσοφία και την προσωπική εμπειρία του φωτισμού του από τη μελέτη του Παρμενίδη. Στη συλλογή υπάρχουν κείμενα που ποτέ πριν δεν έχουν δημοσιευθεί. Η συγκέντρωση και η επιμέλεια της έκδοσης αυτών των μελετημάτων αρχαίας ελληνικής επιστήμης, φιλοσοφίας και ιστορίας έγινε από τον καθηγητή των Ανθρωπιστικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης Arne F. Petersen και φανερώνει την έλξη του Πόππερ και την αγάπη που ένιωθε σε όλη του τη ζωή για τους Προσωκρατικούς φιλοσόφους και ιδιαίτερα για τον Παρμενίδη, τον Ξενοφάνη και τον Ηράκλειτο.
 
Ο Καρλ Πόπερ (28 Ιουλίου 1902 – 17 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν Αυστριακός φιλόσοφος και καθηγητής, που, μεταξύ των άλλων, άσκησε κριτική στον ιστορικισμό και στις νεομαρξιστικές τοποθετήσεις. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της επιστήμης του 20ού αιώνα, ενώ άσκησε μεγάλη επιρροή στην πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία. Γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, αλλά εγκαταστάθηκε στην Αγγλία το 1946 όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Η οικογένεια του Πόπερ ήταν εβραϊκής καταγωγής που είχε ασπασθεί τον Λουθηρανισμό. Από νεαρή ηλικία είχε αναπτύξει ένα ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων: μουσική, πολιτική, μαθηματικά, φυσική, ψυχολογία, φιλοσοφία, ακόμα και για ορισμένες πρακτικές τέχνες, όπως εκείνη της επιπλοποιΐας.
Ασχολήθηκε επίσης με την επιστημολογία, όπου έκανε μια από τις πιο επιδραστικές τομές στην ιστορία του κλάδου με τη θεωρία του περί διαψευσιμότητας, σύμφωνα με την οποία, για να είναι χρήσιμη (ή έστω επιστημονική) μια επιστημονική θέση (θεωρία, «νόμος», αρχή κ.λ.π.) πρέπει να είναι διαψεύσιμη, δηλαδή να μπορεί να ελεγχθεί και να αποδειχτεί λανθασμένη.