ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ (1910) - Εκδοτικός Οίκος Φέξη

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και ακμές.
Τρία (3) βιβλία δεμένα μαζί σε έναν τόμο.
Λόγια γλώσσα, πολυτονικό σύστημα (μετάφραση από τα αρχαία ελληνικά).
Καλή κατάσταση. Μικρή φθορά στο κάτω μέρος της ράχης. Το υπόλοιπο βιβλίο σχεδόν άθικτο.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Διαστάσεις: 22 Χ 15
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ
Μετάφρασις: ΙΩ. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ
Έτος εκδόσεως: 1912
Σελίδες: 64
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ
Μετάφρασις: ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΧΑΡΟΚΟΠΟΥ
Έτος εκδόσεως: 1911
Σελίδες: 104
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ
Μετάφρασις: ΚΥΡ. ΖΑΜΠΑ
Έτος εκδόσεως: 1910
Σελίδες: 146
---
Ο Πλάτων (Αρχαία Αθήνα, 427 π.Χ. – Αρχαία Αθήνα, 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του, που με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα),· άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Κύριος οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων προβάσεών της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.
Ο Πλάτων, μεταξύ άλλων, έγραψε την Απολογία του Σωκράτους, η οποία θεωρείται ως μια σχετικά ακριβής καταγραφή της απολογίας του Σωκράτη στη δίκη που τον καταδίκασε σε θάνατο, το Συμπόσιο όπου μιλά για τη φύση του έρωτα, τον «Πρωταγόρα» όπου μεταξύ άλλων θεμελιώνεται θεωρητικά η αρχή της «πρόληψης» που δεν λαμβάνει την ποινή ως απολύτως «ανταποδοτική» τον Παρμενίδη και τον Θεαίτητο, όπου θεμελιώνει την αντικειμενικότητα του λόγου και της ιδέας, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την Πολιτεία και τους Νόμους περιέγραψε μια ιδανική πολιτεία, μια κοινωνία τριών τάξεων: (α) οι ολίγοι, ηγεμόνες - βασιλείς, (β) οι επίκουροι, μια κάστα πολεμιστών, (γ) το πλήθος των ελεύθερων πολιτών που δεν έχει καμία πρόσβαση στην εξουσία. Οι ολίγοι, με αρετή τη σοφία - λογική, και οι επίκουροι, με αρετή τη γενναιότητα - βούληση, εξουσιάζουν τα πάθη του πλήθους.
Στον 20ο αιώνα ο φιλόσοφος Καρλ Πόππερ κατέκρινε την ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα ως ένα ολοκληρωτικό μόρφωμα. Κάτι τέτοιο δεν είναι κοινώς αποδεκτό, αφού ο Πλάτων δίνει βαρύτητα στην παιδαγωγική αξία του έργου και όχι στην πρακτική. Πολλοί αναλυτές μάλιστα, περιγράφουν τις ιδέες του Πλάτωνα που προωθούν την ομαδική κοινωνική ευδαιμονία, ως απόλυτα δημοκρατικές και άλλοι θεωρούν ότι ενέπνευσε τον Καρλ Μαρξ. Ο Πλάτων περιέγραφε μια ιδανική - ουτοπική κοινωνία, όπου θα είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι άξιοι να κυβερνήσουν και να πολεμήσουν. Αυτό είναι σαφέστατα αδύνατο σε μια πραγματική κοινωνία, κάτι που ήταν σίγουρα γνωστό στον Πλάτωνα, του οποίου το έργο ήταν φιλοσοφικό και θεωρητικό και όχι πρόταση διακυβέρνησης.
Το σύνολο του έργου του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλο του, Σωκράτη, και τον μαθητή του, Αριστοτέλη.
Ο πλατωνισμός επιβίωσε υπογείως καθ' όλον τον Μεσαίωνα, κρυμμένος σε μυστηριακά ρεύματα, έως ότου οι πρωτότυπες ιδέες του ήλθαν και πάλι στο φως και σχολιάστηκαν κατά την Αναγέννηση. Έτσι ούτε η νεότερη φιλοσοφική σκέψη έμεινε ανεπηρέαστη από αυτόν. Τα διάφορα φιλοσοφικά συστήματα ή προσπαθούν να ανατρέψουν τις ιδέες του ή οικοδομούνται πάνω σ' αυτές εκσυγχρονίζοντάς τες.