ΤΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟΝ ΜΟΥ - π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου

Σκληρόδετο / Λινόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στα εξώφυλλα και στην ράχη.
Άριστη κατάσταση.
ΤΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟΝ ΜΟΥ
Επιμέλεια: π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ
Εκδόσεις: ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΗ
Τόπος εκδόσεως: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Έτος εκδόσεως: 1998 
Σελίδες: 160
Διαστάσεις: 18 Χ 13
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Αντί προλόγου
Εισαγωγικά
Διαφοροποιήσεις τυπικού
Ακολουθία προοιμιακής προσευχής
Ακολουθία μεσονυκτικού
Η προσευχή του Ιησού
Προσευχαί της τραπέζης
Ακολουθία αποδείπνου
Πασχάλιος ημερονύκτιος ακολουθία
Οι χαιρετισμοί της παναγίας
Η μικρά παράκλησις
Ακολουθία της θείας μεταλήψεως
Ευχαριστία μετά τη θ. μετάληψιν
Περί νηστείας
Διευκρινίσεις
Πασχάλιος πίναξ
Οι τρεις κυριώτεροι τρόποι γραφής αριθμών
Αλφαβητικός πίναξ αγίων
Αποσαφηνίσεις
Εξάψαλμος
Περιεχόμενα
---
Από τον πρόλογο του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννη: Το παρόν πόνημα "Προσευχητάριον" του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου, πρώην αξιωματικού (Ταξιάρχου ε.α.) του ενδόξου Ελληνικού Στρατού και νυν Πρωτοπρεσβύτερου, Ιερέως της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, ευχαρίστως προλογίζω αυτό καθ' ότι είναι πολύ ωφέλιμον και εύχρηστον δια κάθε χριστιανόν ορθόδοξον, ο οποίος θα το χρησιμοποιεί ως βοήθημα εις τας προς Κύριον καθημερινάς, και εκτάκτους εντεύξεις του και προσευχάς.Συνιστώ αυτό ως ψυχοφελές και εύχρηστον, συγχαίρω τον λίαν αγαπητόν μου εν Χριστώ αδελφόν π. Γεώργιον και εύχομαι να χαρίζη ο Κύριος τόσον εις εκείνον και εις όλους που θα χρησιμοποιούν αυτό, υγείαν ψυχοσωματικήν και κάθε ευτυχίαν και πνευματικήν χαράν.
 
Ο π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου γεννήθηκε στη Φλώρινα το έτος 1939. Υπήρξε αξιωματικός Πεζικού του Ελληνικού Στρατού (τάξεως 1960) και το έτος 1989 αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Ταξιάρχου. Είναι έγγαμος και ο Θεός χάρισε στη σύζυγό του Άρτεμη και σ' αυτόν οκτώ παιδιά. Ένα χρόνο μετά την αποστρατεία του αντάλλαξε το "ράσο" του Στρατού με το ράσο της Εκκλησίας και το σπαθί της στρατιωτικής υπηρεσίας με το σταυρό της θυσίας. Υπήρξε αρχικά πνευματικό τέκνο του π. Αθανασίου Ρούκαλη Πνευματικού Πατέρα της Μητροπόλεως Φλώρινας, ο οποίος όταν έμαθε ότι επιθυμεί να γίνει αξιωματικός του έδωσε την ευλογία του, αλλά του είπε ότι αυτός προτιμούσε να τον δει να φοιτά στην Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, προβλέποντας ίσως από τότε τη μελλοντική του εξέλιξη. Όταν αργότερα στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού αισθάνθηκε την κλήση της Ιερωσύνης, ο αείμνηστος και μακαριστός νέος Γέροντάς του π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος του είπε χαρακτηριστικά: "Να μείνης εις τον Στρατόν και να πάρης σύνταξι για να θρέφης με αυτήν τα παιδιά σου και όχι από το ράσο"! Στη Σχολή των Ευελπίδων γνωρίστηκε το έτος 1957 μέσα στο Ιερό Βήμα της Εκκλησίας της Σχολής με το Στρατιώτη τότε Γεώργιο Καψάνη, γραφέα-θεολόγο του ιερέα της Σχολής, και τώρα Ηγούμενο της Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Το 1987 έμαθε ο Ηγούμενος αυτός για την επιθυμία χειροτονίας του και του πρότεινε να αναλάβει μετά την αποστρατεία του το Μετόχι της Μονής στη Θεσσαλονίκη. Ο π. Επιφάνιος το ενέκρινε, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Ιωάννης - τον οποίο ο π. Γεώργιος είχε Πνευματικό, όταν υπηρετούσε ως Υπολοχαγός στη Σάμο - τον χειροτόνησε και τον απέσπασε στο Μετόχι αυτό από 1-9-1990. Το 1984 έλαβε και το πτυχίο της θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όταν το 1989 αποστρατεύθηκε, κατέβηκε στην Αθήνα για να λάβει νέες οδηγίες για την ιεροσύνη. Και ο Γέροντάς του στην ερώτηση: "Πώς θα προετοιμαστώ καλύτερα"; του απάντησε: "Να ζεις κάθε ημέρα όπως θέλει ο Θεός"! Την 29-4-90 χειροτονήθηκε Διάκονος και την 24-6-90 Πρεσβύτερος στις δύο Μονές του Σιδηροκάστρου.