ΦΡΥΝΗ (1916) [εικονογραφημένο] - Υπό Δημ. Κ. Βαρδουνιώτου

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ανάγλυφα διακοσμητικά στοιχεία στα εξώφυλλα.
Τίτλος τυπωμένος στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Πλούσια εικονογράφηση. Ολοσέλιδες ασπρόμαυρες εικόνες εντός κειμένου.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Καλή κατάσταση.
ΦΡΥΝΗ
Συγγραφέας: ΥΠΟ ΔΗΜ. Κ. ΒΑΡΔΟΥΝΙΩΤΟΥ (Δικηγόρου παρά τοις εν Ναυπλίω Δικαστηρίοις)
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΓΚΥΡΑΣ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1916
Σελίδες: 116
Διαστάσεις: 17 Χ 12,5
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΦΡΥΝΗ Η ΕΤΑΙΡΑ
Η ΚΝΥΔΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΡΥΝΗΣ
---
Η Φρύνη ήταν μια διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, ξακουστή για το φυσικό της κάλλος. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα, ωστόσο καταγόταν από τις Θεσπιές της Βοιωτίας στις οποίες και φέρεται να γεννήθηκε το 371 ή το 365 π.Χ.. Ο πατέρας της λεγόταν Επικλής και το πραγματικό της όνομα ήταν Μνησαρέτη, αλλά εξαιτίας του χλωμού (ωχρού) δέρματός της έμεινε γνωστή ως Φρύνη (το όνομα προκύπτει από το αμφίβιο φρύνος). Σχετικά με τη ζωή της διασώζονται πολλά διάσημα ιστορικά ανέκδοτα, ενώ θεωρείται πως αποτέλεσε το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως «Αφροδίτη της Κνίδου», έργο του Πραξιτέλη. Η Φρύνη πέθανε στην Αθήνα το 310 π.Χ..
 
Ο Δημήτριος Βαρδουνιώτης (1847-1924) ήταν Έλληνας νομικός, δημοσιογράφος, ποιητής και ιστορικός.
Γεννήθηκε το 1847 στο Άργος, και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην πατρίδα του μέχρι το τέλος της ζωής του. Ασχολήθηκε επίσης με το συγγραφικό έργο και ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός». Αποχώρησε από τον σύλλογο το 1900 όταν διαφώνησε για την τακτική του συλλόγου με τον τότε πρόεδρο του Χρήστο Παπαοικονόμου. Θέλοντας λοιπόν να ενημερώσει το κοινό για την ιστορία του Άργους, ίδρυσε τον «Λαϊκό Σύλλογο Ίναχο», χωρίς όμως να έχει επιτυχία. Πραγματοποιούσε διάφορες εκδηλώσεις και εκδρομές σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου. Ασχολήθηκε με την πολιτική, και την περίοδο 1883-1887 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Άργους. Τότε ήταν οπαδός του Θεοδώρου Δηλιγιάννη. Αργότερα όμως, έγινε υποστηρικτής του Χαριλάου Τρικούπη. Παράλληλα, την περίοδο 1885-1889 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Άργος» του Σπήλιου Καλμούχου. Βασικό του έργο υπήρξε η μονογραφία του για την κατά το 1822 εκστρατεία και καταστροφή του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη. Κατά την διάρκεια του Κινήματος του Γουδίου και στη συνέχεια, ανήκε στους μετριοπαθείς αντιβενιζελικούς. Αργότερα όμως, όταν ξέσπασε η ένταση μεταξύ Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου τάχθηκε με τους αντιβενιζελικούς και έτσι τον Φεβρουάριο του 1918 εξορίστηκε στην Μυτιλήνη. Πέθανε το 1924 στο Άργος.